Zgodnie z art. 10 ust. 1 ustawy Prawo zamówień publicznych, podstawowymi trybami udzielania zamówień publicznych są: przetarg nieograniczony oraz przetarg ograniczony. Zamawiający może skorzystać z innych form udzielenia zamówienia – m.in. w trybie negocjacji, czy też zamówienia z wolnej ręki, tylko i wyłącznie w przypadkach określonych w ustawie. Mamy zatem wyraźnie zarysowaną zasadę, jaką jest udzielanie zamówień publicznych w trybie przetargu oraz wyjątki od niej.

Związek Przedsiębiorców i Pracodawców bardzo krytycznie ocenia pomysł wprowadzenia III progu podatkowego w wysokości 36% od dochodów powyżej 1 mln PLN oraz likwidacji podatku liniowego w działalności gospodarczej i wprowadzeniu II progu podatkowego w wysokości 23% pod fałszywą nazwą tzw. „daniny solidarnościowej”.

ZPP zachęca do przesyłania dokumentów do udziału w konkursach na film dokumentalny, broszurę oraz konkurs grantowy.

Opóźnione płatności między przedsiębiorcami to jeden z poważniejszych problemów gospodarczych w Polsce. Nasz kraj nie jest oczywiście ewenementem – w pełni skutecznych rozwiązań nie wypracowały także inne państwa członkowskie Unii Europejskiej, dla których również zatory płatnicze stanowią duży kłopot. Z badań wynika, że z opóźnionymi płatnościami zetknęło się przynajmniej ponad 80 proc. przedsiębiorców w Polsce. Trzeba pamiętać, że grupą podmiotów, dla których zatory płatnicze to szczególnie groźne zjawisko, są przedsiębiorcy z sektora MSP.

Nowa ustawa o ochronie danych osobowych, implementująca do polskiego porządku prawnego rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016 r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) (RODO) przewiduje bardzo wysokie kary pieniężne za niedopełnienie przez przedsiębiorcę obowiązków z niej wynikających: mogą sięgać one nawet 20 milionów euro albo 4 proc. obrotu.

Począwszy od Rozporządzenia Rady nr 1768/92 z 18 czerwca 1992, a następnie Rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady nr 469/2009 z dnia 6 maja 2009 roku, dotyczącego dodatkowego świadectwa ochronnego dla produktów leczniczych, unijny ustawodawca wprowadził do porządku prawnego instrument służący przedłużeniu ochrony produktów leczniczych ponad okres trwania podstawowej ochrony patentowej.