23.02.2015

Marcin Tarka został Rzecznikiem ZPP w powiecie łowickim (woj. łódzkie).

Witamy w naszym gronie!

Marcin Tarka – absolwent Mazowieckiej Wyższej Szkoły Humanistyczno-Pedagogicznej. Własną działalność gospodarczą – opartą na wynajmowaniu nieruchomości oraz produkcji i handlu elementami galanterii łazienkowej – prowadzi od 2005 roku. Od 2008 roku jest udziałowcem w firmie Targau S.C. specjalizującej się świadczeniem wysokiej jakości usług transportowych i spedycyjnych dla wąskiego obszaru przemysłu. W 2012 roku wdrożył projekt „atwor.com” – Wirtualny Sekretariat, oferując inwestorom krajowym, ale przede wszystkim zagranicznym pomoc w budowaniu wizerunku oraz zaplecza biznesowego, produkcyjnego i handlowego w Polsce. Posiada wieloletnie doświadczenie we współpracy z koncernami.

Po wielu latach samotnych zmagań z rzeczywistością gospodarczą doszedł do wniosku, że tylko w grupie można się skutecznie bronić przed absurdami twórczości legislacyjnej.

19.02.2015

We wtorek, 17 lutego br. odbyło się kolejne spotkanie członków i sympatyków ZPP w Poznaniu, tradycyjnie już zorganizowane przez naszego Rzecznika w Wielkopolsce, Józefa Łukaszczyka.

W trakcie spotkania przedstawiciele Kancelarii Radców Prawnych Tokarski Nejman Spółka Partnerska przybliżyli zebranym temat zagrożeń w prowadzeniu  działalności gospodarczej w świetle obowiązujących uregulowań prawnych. Zwrócono szczególną uwagę na niebezpieczeństwo utraty majątku prywatnego, niekiedy dorobku całego życia w sytuacji, gdy w odpowiednim momencie prowadzenia działalności nie dokona się zmiany formy prawnej w prowadzeniu firmy i zmian organizacyjnych w działalności firmy. Przedstawione zostały sposoby zabezpieczenia majątku prywatnego i majątku firmy. Wnioski i sugestie zmian w przepisach prawnych zostaną przesłane do Zarządu ZPP jako postulat zmian przepisów prawa.

Ponadto, podczas spotkania omówione zostały korzyści dla przedsiębiorstw jakie przyniesie planowane w regionie wprowadzenie waluty lokalnej „Zielony”.

Kolejne spotkanie przedsiębiorców z regionu Wielkopolski  zaplanowano  na  dzień  17 marca o  godzinie 18:00. Tematem spotkanie będzie: „Kontrola w firmie. Prawa i obowiązki kontrolowanego przedsiębiorcy”.

17 marca 2015, godzina 18:00
Restauracja FART, ul. Wałbrzyska 6, Poznań

Więcej informacji:
Józef Łukaszczyk
Rzecznik ZPP w woj. wielkopolskim
Email :: j.lukaszczyk@zpp.net.pl

17.02.2015

II Międzynarodowy Kongres Firm Rodzinnych: „Nowe Horyzonty – Firmy Rodzinne wobec zmian”.

Tematyka firm rodzinnych nabiera coraz większego rozpędu w polskiej gospodarce: prowadzone są badania, powstają kolejne raporty i artykuły dotyczące ich strategii, wartości, czy procesu sukcesji. Firmy rodzinne dużo lepiej radzą sobie w kryzysie, jednak mimo to 70% z nich może nie przetrwać transferu do II pokolenia. Naprzeciw potrzebom właścicieli i sukcesorów firm rodzinnych wychodzi II Międzynarodowy Kongres Firm Rodzinnych „Nowe Horyzonty – Firmy Rodzinne wobec zmian”, wydarzenie poświęcone rozwojowi przedsiębiorczości rodzinnej, która jest filarem światowej gospodarki.

Objęliśmy patronat nad Kongresem.

Prelegenci tegorocznego kongresu to przedsiębiorcy – właściciele i zarządzający najbardziej rozpoznawalnych polskich i zagranicznych firm rodzinnych (m.in. Pani Teresa Medica, czy Suempol), managerowie – autorzy niezwykłych przemian (m.in. Hansgrohe), doradcy i badacze (dr Herwig Friedag z Berlina oraz Marta Widz z St. Gallen) – znający najświeższe trendy pojawiające się na rynku firm rodzinnych. Wszyscy chętni dzielić się swoim doświadczeniem, przeżyciami, historiami, o których nie przeczytasz w żadnej książce, nie nauczysz się na żadnym kursie. To wiedza bezcenna!

Nowe horyzonty jakie otwierają się przed firmami rodzinnymi wymagają zdecydowanych działań. Na tym kongresie dowiesz się jak:

• zinterpretować i wykorzystać szanse stające przed Tobą i firmą,
• jakie rozwiązania z zakresu profesjonalizacji zarządzania pomogą rozwinąć firmę,
• jak wprowadzić firmę rodzinną na rynek zagraniczny i utrzymać swoją tożsamość,
• jak zapewnić długowieczność swojej firmy rodzinnej,
• jak przejść efektywnie sukcesję.

 

Stań się częścią jednego z najlepszych wydarzeń dla firm rodzinnych na świecie! Zapisz się już dziś!

Międzynarodowy Kongres Firm Rodzinnych: Nowe Horyzonty – Firmy Rodzinne wobec zmian
19-20 marca 2015 roku
IBB ANDERSIA HOTEL, Poznań

Organizator:
Instytut Biznesu Rodzinnego

Instytut Biznesu Rodzinnego jest think tankiem zajmującym się pozyskiwaniem i upowszechnianiem wiedzy o firmach rodzinnych w Polsce. Powstał z inicjatywy dr Adrianny Lewandowskiej, zaangażowanej od wielu lat zarówno naukowo, jaki i biznesowo w tematykę przedsiębiorczości rodzinnej.  Celem działania Instytutu Biznesu Rodzinnego jest zwiększanie poziomu profesjonalizacji polskich firm rodzinnych, poprzez szerzenie wiedzy, dobrych praktyk, prowadzenie i publikowanie wyników badań naukowych, rozwój i szerzenie wiedzy oraz wymianę doświadczeń krajowych i zagranicznych.

Zapisz

12.02.2015

Do grona Rzeczników ZPP dołączył Grzegorz Moskal, który weźmie pod swoje skrzydła Kraków i województwo małopolskie.

Witamy w naszym gronie!

Grzegorz Moskal – absolwent AGH w Krakowie, członek Honorowych Dawców Krwi Cracovia Pasy, piłkarz Oldbojów Wawel Kraków, członek Klubu Taty. PRZEDSIĘBIORCA Z DŁUGOLETNIM DOŚWIADCZENIEM: współwłaściciel Enereko sp. z o.o. oraz Enereko Trade sp. z o.o. – firmy produkującej nowoczesny system fazowego ogrzewania ściennego, w której jako dyrektor zarządzający jest odpowiedzialny za wdrożenia produktowe i implementację produktu do rynku. Prywatnie mąż i ojciec.

Jak sam mówi, organizacje, które wspierają przedsiębiorczość i pozwalają rozwijać nasz kraj są mu bliskie od zawsze. Gdy zaś podejmują projekty jak ten realizowany przez ZPP – projekt waluty lokalnej Zielony, Jego zaangażowanie osiąga zenit i podpisuje się pod nimi obiema rękami.

Liczymy więc na owocną współpracę!

05.02.2015

ZPP wprowadza własną walutę do handlu pomiędzy firmami – Zielonego

Związek Przedsiębiorców i Pracodawców wprowadza własną walutę do handlu pomiędzy firmami. Aktualnie mogą z niej korzystać przedsiębiorcy zrzeszeni w ZPP w dwóch województwach: świętokrzyskim i małopolskim. W następnych miesiącach, systematycznie będą włączane kolejne województwa.

 – By program dobrze działał, lokalnie musi w nim uczestniczyć co najmniej 150 firm – powiedział Dariusz Brzozowiec, Dyrektor ds. Współpracy Biznesowej ZPP.

Główną ideą programu jest pomoc zrzeszonym firmom w sprzedaży nadwyżek handlowych za Zielonego (tak nazywa się waluta ZPP). – Można powiedzieć, że za Zielonego firmy sprzedają to, czego nie są w stanie sprzedać za gotówkę, a kupują to, co wcześniej kupowały za gotówkę. Oznacza to znaczne i realne korzyści finansowe – powiedział Cezary Kaźmierczak, Prezes ZPP.

Model działania systemu jest stosunkowo prosty. Na stronie www.zielony.biz.pl zarejestrowane firmy wystawiają swoje oferty handlowe i inni uczestnicy systemu mogą z nich skorzystać, płacąc Zielonymi.  Ale to nie tylko to. Na konferencji prasowej ZPP przedstawiło powiązany z walutą cały pakiet usług biznesowych dla swoich członków. Na pakiet składają się: waluta do handlu pomiędzy firmami, grupa zakupowa (m.in. paliw i energii), platforma handlowa, spotkania networkingowe oraz program lojalnościowy dla klientów członków ZPP.

– Wszystkie te usługi będą dostępne za pomocą jednej karty – powiedział Dariusz Brzozowiec. – Oznacza to, że jeśli lokalny sklep spożywczy zechce wydać swojemu klientowi kartę stałego klienta, to ta sama karta będzie akceptowana w co najmniej kilkuset, a docelowo w kilku tysiącach innych sklepów.

Zielony i towarzyszący mu pakiet to kolejny element usług dla firm członkowskich ZPP, który oferuje organizacja. Według planów wszystkie województwa będą objęte programem najpóźniej do końca 2016 roku, a docelowo aktywnie handlować w systemie ma około 10 tysięcy firm.

Nad emisją pieniądza w systemie będzie czuwała Spółdzielnia. System oparty jest na klasycznej ekonomii – żadnej spekulacji, instrumentów finansowych i innych sztuczek. Kurs Zielonego jest zawsze równy złotówce, a suma bilansowa systemu zawsze będzie wynosiła „0”.

05.02.2015

We wtorek, 3 lutego br. o godzinie 18:00, w tradycyjnie gościnnych progach restauracji Pasjonata w Głogowie, odbyło się kolejne spotkanie Członków oraz sympatyków i osób zainteresowanych członkostwem w ZPP.

Podczas spotkania, Maciej Junke, Rzecznik ZPP powiecie głogowskim, przekazał informacje na temat dotychczasowych działań w regionie, a także spotkania inicjującego powstanie Rady Gospodarczej w Głogowie – pomysłu, któremu kibicujemy, wierząc, że pozwoli na konsolidację, a także współpracę środowiska małych i średnich lokalnych firm. Jednocześnie ułatwi kontakt przedsiębiorcom z władzami miejskimi, a w efekcie wzmocni wsparcie władz lokalnych w rozwiązywaniu problemów lokalnych firm. Informacja Rzecznika dotyczyła także krótkiej relacji ze spotkania Prezesa ZPP Cezarego Kaźmierczaka z przedsiębiorcami, które odbyło się 12 stycznia 2015 roku w Poznaniu.

Druga część spotkania została poświęcona akcji „Kupuj w Głogowie”, zapoczątkowanej i prowadzonej przez miejscowych członków ZPP. Uczestnicy spotkania omówili dotychczasowe aktywności i nowe pomysły działań. W trakcie spotkania podkreślano, że skuteczność działań akcji „Kupuj w Głogowie” będzie tym większa, im większa będzie konsolidacja i zaangażowanie lokalnych firm, przy wsparciu władz lokalnych. Oczekiwanym efektem powinno być poprawa sytuacji lokalnych firm o profilu handlowo-usługowym.  

Aby osiągać spodziewane cele, niezbędne są systematyczne spotkania lokalnych przedsiębiorców, co najmniej raz w miesiącu. Zaproponowano, by odbywały się one w każdy pierwszy lub drugi wtorek miesiąca o godzinie 18:30.

Więcej informacji:
Maciej Junke
Email :: m.junke@zpp.net.pl
Tel :: 695 190 565

02.02.2015

II Polski Kongres Prawa Restrukturyzacyjnego – KongRes 2015
12 marca 2015, Warszawa, Hotel Polonia Palace
www.KongRes2015.allerhand.pl
Organizator: Instytut Allerhanda, www.allerhand.pl

W imieniu Instytutu Allerhanda zapraszamy do udziału w II Polskim Kongresie Prawa Restrukturyzacyjnego – KongRes 2015. To szczególne wydarzenie branżowe dla wszystkich zainteresowanych prawem restrukturyzacyjnym osób, gromadzące najwybitniejszych polskich ekspertów w tej dziedzinie.

Objęliśmy patronat nad wydarzeniem.

Wśród tematów Kongresu są m.in.:

• restrukturyzacja sektora górniczego (czy konieczna jest zmiana prawa oprócz projektu prawo restrukturyzacyjne, dlaczego podejście systemowe może być niewystarczające, restrukturyzacja a pomoc publiczna, prawo upadłościowe a związki zawodowe),
• transgraniczna restrukturyzacja grup spółek (obecne kierunki zmiany rozporządzenia 1346/2000, obecne kierunki rozwoju prawa modelowego (ONZ)),
• prawo restrukturyzacyjne – stan obecny (zmiany w toku prac legislacyjnych — sprawozdanie ze stanu prac, Centralny Rejestr Upadłości, pozycja (prawa i obowiązki) doradców restrukturyzacyjnych w prawie restrukturyzacyjnym, uprawnienia wierzyciela wobec zagrożonego niewypłacalnością dłużnika w prawie restrukturyzacyjnym, pozycja dłużnika wobec potencjalnych działań wierzyciela),
• konwersja w układzie – wnioski de lege lata.

 

Agenda.

Uczestnicy Kongresu:

kadra zarządzająca oraz właściciele i prawnicy wewnętrzni spółek branżowych, prawnicy, przedstawiciele kancelarii prawnych i firm doradczych prowadzących praktykę w zakresie prawa budowlanego i nieruchomości, przedstawiciele sektora publicznego, przedstawiciele świata nauki, regulatorzy rynku, nadzorcy publiczni, dziennikarze branżowi, komentatorzy życia gospodarczego.

Rejestracja.

Patronat honorowy nad wydarzeniem sprawują: Ministerstwo Sprawiedliwości, Krajowa Szkoła Sądownictwa i Prokuratury, Stowarzyszenie Sędziów Polskich „Iustitia”, Polskie Stowarzyszenie Prawników Przedsiębiorstw, Konfederacja Lewiatan, Okręgowa Izba Radców Prawnych w Krakowie, Okręgowa Izba Radców Prawnych w Poznaniu, Związek Przedsiębiorców i Pracodawców, Centrum C-Law.org.

*Za udział w Kongresie adwokaci oraz radcowie prawni będą mogli uzyskać punkty na poczet wykonania obowiązku doskonalenia zawodowego.

02.02.2015

Publikujemy stanowisko dot. projektu ustawy o zmianie ustawy o NBP oraz ustawy – Prawo o szkolnictwie wyższym z dnia 22.02.2014 roku.

***

Warszawa, 23 stycznia 2015 roku

Szanowny Pan Minister
Mateusz Szczurek
Ministerstwo Finansów
ul. Świętokrzyska 12
00-916 Warszawa
 

Stanowisko Związku Przedsiębiorców i Pracodawców dotyczące projektu ustawy o zmianie ustawy o Narodowym Banku Polskim oraz ustawy – Prawo o szkolnictwie wyższym z dnia 22 grudnia 2014 roku.

W ocenie Związku Pracodawców i Przedsiębiorców, przedstawione propozycje zmian w niniejszym projekcie ustawy, w większości należy ocenić negatywnie.

1. Proponowane zmiany w zakresie liczby członków Rady Polityki Pieniężnej są nieuzasadnione i kontrowersyjne. Przede wszystkim dyskusyjny jest sam pomysł zmniejszenia liczby członków RPP z dziesięciu wliczając w to przewodniczącego, czyli prezesa NBP) do siedmiu (j.w.). Przedstawione w uzasadnieniu argumenty przemawiające za przyjęciem tego rozwiązania (ograniczające się w zasadzie do kwestii „efektywności kosztowej”), wydają się być nieprzekonywujące i sformułowane wyłącznie celem przywołania jakiegokolwiek wytłumaczenia takiego postulatu. Ponadto, wątpliwości pojawiają się przy konstrukcji przepisów dot. kworum niezbędnego do podejmowania uchwał.  W stanie dotychczasowym, przy łącznie dziesięciu członkach RPP, kworum wynosi pięciu członków, czyli równo 50% stanu osobowego. Z projektu wynika, że w docelowym stanie przyszłym, gdy członków RPP będzie siedmiu, podejmowanie uchwał będzie wymagało obecności przynajmniej czterech członków. Z racji na założoną nieparzystą liczbę członków Rady, kworum nie może wynieść połowy liczby członków, więc w proponowanym modelu zachwiana zostanie dotychczasowa proporcja (wbrew temu, co podaje się w uzasadnieniu projektu). Osobną kwestią wydaje się być postulat rotacyjności składu Rady, który wydaje się być postulatem słusznym, jednak sposób jego realizacji może w praktyce doprowadzić do niepotrzebnych komplikacji. Zakłada się, że w grudniu 2019 roku Prezydent, Sejm i Senat powołają po jednym, dodatkowym członku RPP, natomiast w roku 2022 nie powołają następców po dwóch członków powołanych uprzednio. Oznacza to, że w ciągu kilku lat, liczba członków RPP zmieni się dwukrotnie- w 2019 roku zwiększy się do 12 członków, a od 2022 roku zmniejszy się do 6 członków.  O tym, jak niedbale formułowane są kolejne propozycje legislacyjne, świadczy choćby uwaga Rządowego Centrum Legislacji- przed podniesieniem postulatu rotacyjności składu Rady, Ministerstwo proponowało wielokadencyjność członków RPP, czyli rozwiązanie wprost odwrotne.

2. Negatywnie należy ocenić także usunięcie z art. 33 ust. 1 obowiązku określenia przez Prezesa NBP maksymalnej wielkości emisji znaków pieniężnych. Dane na temat wielkości tejże emisji stanowią informacje istotne i powinny być powszechnie dostępne, by kompleksowa polityka Narodowego Banku Polskiego była jak najbardziej przejrzysta i transparentna. Wydaje się więc, że należałoby pozostać przy obecnym rozwiązaniu, zgodnie z którym maksymalna wielkość emisji znaków pieniężnych jest określana przez Prezesa NBP w zarządzeniu.

3. Proponowany kształt art. 35b ustawy o Narodowym Banku Polskim jest regulacją, którą należy ocenić krytycznie. Obciążenie banków oraz przedsiębiorców, którym banki powierzyły wykonywanie czynności przeliczania, sortowania, pakowania i oznaczania opakowań znaków pieniężnych, obowiązkiem  weryfikowania autentyczności znaków pieniężnych (co w przypadku walut obcych wiązałoby się z koniecznością zakupu odpowiedniego sprzętu i zatrudnienia odpowiednio doświadczonego lub wykwalifikowanego pracownika) jest sprzeczne z konstytucyjną zasadą proporcjonalności (art. 31 ust. 3). Zgodnie z utrwaloną linią orzeczniczą Trybunału Konstytucyjnego, z zasady proporcjonalności wynikają trzy obowiązki prawodawcy: 1) przyjmowanie danej regulacji tylko wówczas, gdy jest niezbędna dla ochrony interesu publicznego, z którym jest związana, 2) nakaz kształtowania danej regulacji w sposób zapewniający osiągnięcie zamierzonych skutków, 3) warunek zachowania proporcji między efektami wprowadzonej regulacji a ciężarami, względnie niedogodnościami wynikającymi z niej dla obywateli (wyrok TK z dn. 27 kwietnia 1999 r. sygn. akt P 7/98). Wydaje się, że wprowadzenie obowiązku sprawdzania autentyczności znaków pieniężnych przez banki i przedsiębiorstwa prowadzące obsługę gotówkową, nie spełnia przynajmniej dwóch z  ww. warunków, ponieważ nie jest niezbędne dla zapewnienia bezpieczeństwa obrotu gotówkowego, oraz nakłada na przedsiębiorstwa i banki nadmierny ciężar. W uzasadnieniu projektu jest zresztą wprost napisane, że bezpośrednią przyczyną, dla której taki postulat wysnuto, jest koszt jaki bank centralny ponosi w związku z weryfikacją autentyczności znaków pieniężnych. Niedopuszczalne jest, by instytucje publiczne przerzucały koszty wypełniania swoich obowiązków (oczywiście nie tylko NBP odpowiada za bezpieczeństwo obrotu gotówkowego w Polsce) na podmioty prywatne.

4. Krytycznie należy ocenić cały wachlarz zmian związany z wyodrębnieniem kategorii „działań na rzecz stabilności krajowego systemu finansowego”. W ramach tej kategorii, nadaje się bowiem NBP szeroki wachlarz nowych uprawnień, z których przynajmniej jedno może budzić poważne wątpliwości konstytucyjne. Propozycja umożliwienia NBP sprzedaży i kupna dłużnych papierów wartościowych poza operacjami otwartego rynku, powinna być przedmiotem zdecydowanej krytyki. Przede wszystkim, art. 220 ust. 2 Konstytucji stanowi jasny zakaz finansowania deficytu budżetowego przez zaciąganie zobowiązania w centralnym banku państwa. Rozumiemy, że propozycja zawarta w projekcie ustawy nie stanowi bezpośredniego złamania ww. zakazu, naszym zdaniem może jednak stanowić próbę obejścia go. Warto przy tym zauważyć, że nawet zwolennicy wyposażenia NBP w tę kompetencję, zaznaczają konieczność ustawowego wprowadzania pewnych ich ograniczeń, np. implementację pewnych mechanizmów kontrolnych. Jest to szczególnie istotne, ponieważ brak możliwości finansowania potrzeb Skarbu Państwa przez Narodowy Bank Polski (bezpośrednio lub pośrednio), jest konstytutywnym elementem konstytucyjnej zasady niezależności NBP (vide np. wyrok TK z dn. 16 lipca 2009 sygn. akt Kp 4/08). Ponadto, możliwość zakupu przez NBP obligacji skarbowych na rynku wtórnym, może prowadzić do bezpodstawnego zwiększenia podaży pieniądza, a więc wprowadzenia polskiego wariantu „luzowania ilościowego”. Dalej idąc, proponowane w projekcie zmiany wprowadzają zdecydowanie zbyt szeroki krąg podmiotów, którym Narodowy Bank Polski może udzielać kredytów w ramach działań na rzecz stabilności krajowego systemu finansowego. Przede wszystkim przesłanka „działania na rzecz stabilności krajowego systemu finansowego” jest na tyle nieostra, że w rzeczywistości Narodowy Bank Polski mógłby, w proponowanym stanie prawnym, prowadzić szeroko zakrojoną, nieuzasadnioną akcję kredytową. Za nietrafiony należy uznać postulat, by o oprocentowaniu tych kredytów decydował Zarząd NBP, nie ma bowiem powodu, by symultanicznie funkcjonowały dwie polityki stóp procentowych, z których o jednej decyduje Rada Polityki Pieniężnej, a o drugiej Zarząd NBP.

Z poważaniem,
Cezary Kaźmierczak
Prezes ZPP

Stanowisko ZPP (.pdf)

30.01.2015

Równi i równiejsi?

Nie możemy się zgodzić, by mali i średni przedsiębiorcy w Polsce byli grupą drugiej kategorii i źródłem utrzymania uprzywilejowanych urzędników – w taki sposób Związek Przedsiębiorców i Pracodawców uzasadnia złożenie na ręce Ministra Finansów Mateusza Szczurka wniosku o udostępnienie informacji publicznej.

Miałaby ona dotyczyć stosowania przez organy administracji publicznej (szczebla centralnego i samorządowego) oraz ich pracowników, a także parlamentarzystów ustawy o podatku od osób fizycznych.

ZPP mówi „sprawdzam”

– Sprawdzamy sektor publiczny, ponieważ wymagamy jego przejrzystości oraz stosowania zasad równych wobec innych grup społecznych – mówi Cezary Kaźmierczak, Prezes ZPP. Jak dodaje – Nie może być tak, że przedsiębiorca opodatkowuje siebie i swoich pracowników za korzystanie z samochodu służbowego, a politycy szczebla centralnego, samorządowcy i urzędnicy są traktowani w sposób szczególny. Każdego dnia wykorzystują oni samochody służbowe wraz z kierowcami w drodze do pracy i do domu. Chcemy mieć jasność jakie przepisy i procedury ich obowiązują.

Wśród pytań do Ministra Finansów znalazły się:

1. Czy organy administracji publicznej (szczebla centralnego i samorządowego) oraz ich pracownicy, a również posłowie i senatorowie, są zgodnie z prawem rozliczania na potrzeby podatku dochodowego od osób fizycznych z wykorzystania samochodów służbowych do celów prywatnych?
2. Jeśli tak, to czy istnieje wzór dokumentu wewnętrznego, ustalającego szczegółowe zasady takiego rozliczenia, wraz z rejestrem pracowników korzystających z samochodów służbowych, zawierającym dane nt. marki i modelu aut (istotne ze względu na różnicę ryczałtowej wartości pieniężnej świadczenia, związaną z różnymi pojemnościami silników)?

1. Jeśli taki wzór nie istnieje, to czy wg wiedzy Pana Ministra, dokumenty tego typu są sporządzane na poziomie poszczególnych jednostek, w zamiarze poświadczenia ww. informacji dla celów podatkowych?
2. W jaki sposób organy administracji publicznej dokonywały rozliczeń wykorzystywania samochodów służbowych do celów prywatnych przed wejściem w życie przepisów art. 12 ust. 2a i 2b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych? Czy przy rozpoznawaniu przychodów u pracowników, organy administracji publicznej stosowały metodę zalecaną przez organy podatkowe (np. w interpretacji indywidualnej Drugiego Śląskiego Urzędu Skarbowego w Bielsku-Białej z dn. 26 października 2004 roku, sygn. PD/2/415-25/2004/29389), czyli określały wartość nieodpłatnego świadczenia z tytułu wykorzystywania samochodu służbowego dla celów prywatnych, na podstawie cen obowiązujących w wypożyczalniach samochodów?

 

Pełna treść wniosku do Ministra Finansów.

28.01.2015

Warszawa, 26 stycznia 2015 roku

Szanowny Pan
Tomasz Jędrzejczak
Podsekretarz Stanu
Ministerstwo Sportu i Turystyki 

Stanowisko Związku Przedsiębiorców i Pracodawców dotyczące projektu Ustawy o zmianie ustawy o usługach turystycznych z dnia 7 stycznia 2015 roku. 

W ocenie Związku Pracodawców i Przedsiębiorców, przedstawione propozycje zmian w niniejszym projekcie ustawy, w większości należy ocenić negatywnie.

Określony w uzasadnieniu do projektu cel nowelizacji tj. usunięcie wątpliwości interpretacyjnych co do zakresu zadań marszałka województwa jako organu uprawnionego do wydawania dyspozycji wypłaty zaliczki na pokrycie kosztów powrotu klienta do kraju oraz uprawnionego do występowania na rzecz klientów w sprawach wypłaty środków z tytułu umowy gwarancji bankowej, umowy gwarancji ubezpieczeniowej lub umowy ubezpieczenia, na zasadach określonych w treści tych umów, nie zostanie poprzez proponowany projekt osiągnięty w stopniu, który pozwoliłby rozwiązać istniejący faktycznie problem prawny.

Przede wszystkim należy zwrócić uwagę na wadliwą treść jedynego zaproponowanego w projekcie przepisu, tj. ustępu 5a w artykule 5 ustawy o usługach turystycznych. Według ustawodawcy, celem omawianej nowelizacji, ma być usunięcie wątpliwości interpretacyjnych, co do zakresu zadań marszałka województwa w sprawach organizacji powrotów do kraju klientów niewypłacalnych organizatorów turystyki i pośredników turystycznych. Wydaje się, że przy tak sformułowanym zamiarze, należałoby – zgodnie z nim – dookreślić zakres zadań marszałka województwa w ww. sprawach. W proponowanym kształcie przepisu, marszałek województwa (lub wskazana przez niego jednostka) „prowadzi działania związane z organizacją powrotu turystów z imprezy turystycznej do miejsca wyjazdu…” etc.

Tak sformułowany przepis w żadnym stopniu nie usuwa wątpliwości interpretacyjnych co do zakresu zadań marszałka województwa. Nie rozstrzyga on bowiem jednoznacznie, czy zadaniem marszałka województwa jest częściowe sfinansowanie powrotu turystów w sytuacji, w której koszt tegoż powrotu przekracza wartość gwarancji bankowej, gwarancji ubezpieczeniowej lub ubezpieczenia posiadanego przez organizatora turystyki lub pośrednika turystycznego – a to właśnie tego zagadnienia w największej mierze dotyczyły ewentualne wątpliwości interpretacyjne, powstałe na gruncie ust. 5 art. 5 ustawy o usługach turystycznych, wg którego marszałek województwa jest uprawniony do występowania na rzecz klientów w sprawach wypłaty środków z tytułu zawartej przez organizatora turystyki lub pośrednika turystycznego umowy gwarancji bankowej, umowy gwarancji ubezpieczeniowej lub umowy ubezpieczenia, na zasadach określonych w treści tych umów. Powyższe zagadnienie było przedmiotem sporów sądowych, zakończonych niekiedy sprzecznymi ze sobą wyrokami.

Należy więc poczynić następującą uwagę- w aktualnym stanie prawnym i faktycznym, marszałek województwa jest uprawniony do wydawania dyspozycji wypłaty środków z zabezpieczeń ustanowionych przez niewypłacalnego przedsiębiorcę turystycznego, a więc de facto odpowiada on za sprowadzenie turystów do miejsca wyjazdu. Przepis w proponowanym kształcie nie rozwiązuje więc żadnego problemu interpretacyjnego, tylko ustala normę, która i tak obowiązywała w praktyce. Nie obejmuje on bowiem swoim zakresem zagadnienia, które rzeczywiście powodowało wątpliwości, czyli kwestii wydatkowania przez samorząd środków na częściowe pokrycie kosztów sprowadzenia turystów do miejsca wyjazdu, jeśli przekraczają one sumę posiadanych przez przedsiębiorcę zabezpieczeń. O tym, że ustawodawca nie poruszył tego problemu, świadczy m.in. fragment Oceny Skutków Regulacji, w którym stwierdzono, iż „projekt regulacji nie będzie wywoływał dodatkowych skutków finansowych dla budżetu państwa i jednostek samorządu terytorialnego (…) zakłada się, że koszty powrotu turystów do kraju zostaną pokryte z zabezpieczeń finansowych posiadanych przez organizatorów turystyki i pośredników turystycznych”.

Mimo założeń poczynionych przez ustawodawcę oraz mimo treści art. 5 ust. 1 pkt 2 ustawy o usługach turystycznych, wg którego to na przedsiębiorcy spoczywa koszt powrotu turystów do kraju, w praktyce – jak zauważono wcześniej – to jednostki samorządu terytorialnego ponoszą przewyższające sumę zabezpieczeń koszty sprowadzania turystów do miejsca wyjazdu. W rezultacie, za poczynania przedsiębiorców nieuczciwych, którzy stanowią margines na rynku, odpowiada ogół obywateli (w końcu to oni ponoszą ciężar danin publicznych, z których utrzymywane są i dotowane instytucje państwa, w tym jednostki samorządu terytorialnego). Jedyną inną propozycją ustawodawcy, było ustanowienie Turystycznego Funduszu Gwarancyjnego, które zwiększyłoby koszty funkcjonowania wszystkich, w zdecydowanej większości uczciwych i rzetelnych, przedsiębiorców turystycznych, w rezultacie prowadząc do obniżenia rentowności ich działalności gospodarczej.

Bazując na dołączonych do projektu ustawy statystykach niewypłacalności organizatorów turystyki oraz pośredników turystycznych, stwierdzić można, iż problem ma charakter coraz powszechniejszy, a więc jest on de facto problemem systemowym. W latach 2012 – 2014, liczba przypadków niewypłacalności organizatorów turystyki i pośredników turystycznych była większa, niż w latach 2003 – 2010 wziętych razem. Konieczne wydaje się być zatem podjęcie realnych kroków w celu usprawnienia procedury egzekwowania należności od nierzetelnych przedsiębiorców. Niedopuszczalne jest natomiast przerzucanie ich odpowiedzialności na wszystkich przedsiębiorców działających w branży turystycznej albo na ogół obywateli finansujących funkcjonowanie  jednostek samorządu terytorialnego.

Podsumowując – przedstawiony projekt ustawy nie rozwiązuje żadnego istniejącego faktycznie problemu, jest działaniem o charakterze kosmetycznym. Kłopot jest natomiast zupełnie realny i powraca co roku w okresie wakacyjnym – wymaga więc szybkiego i kompleksowego rozwiązania.

Z poważaniem,
Cezary Kaźmierczak
Prezes ZPP

Stanowisko ZPP (.pdf)