Warszawa, 29 kwietnia 2021 r.
 

Szczegóły dotyczące programu szczepień w firmach

W czwartek 22 kwietnia br. szef Kancelarii Prezesa Rady Ministrów Michał Dworczyk przedstawił członkom Związku Przedsiębiorców i Pracodawców szczegóły dotyczące programu szczepień w firmach.

Oficjalne informacje na temat programu są już dostępne publicznie, pod adresem: https://www.gov.pl/web/szczepimysie/szczepienia-zakladow-pracy.

Zachęcamy do zapoznania się wszystkich przedsiębiorców, którzy są zainteresowani zorganizowaniem szczepień w swojej firmie – samodzielnie, lub we współpracy z innymi zakładami.

Fot. Tomasz Warszewski / Adobe Stock

Warszawa, 29 kwietnia 2021 r.

 

Statuetki nagród Dobra Firma trafiły do najbardziej innowacyjnych i najszybciej rosnących małych i średnich firm województwa warmińsko-mazurskiego

 

W ramach programu Dobra Firma Związek Przedsiębiorców i Pracodawców wybrał najlepsze firmy województwa warmińsko-mazurskiego. Wśród nagrodzonych znalazły się przedsiębiorstwa z branży deweloperskiej, spożywczej, fotowoltaicznej, meblarskiej oraz olejów smarowych.    

Wybór laureatów Programu odbywa się w kilku etapach. W ramach procesu kwalifikacyjnego eksperci Związku starannie przeanalizowali kilkuletnie wyniki finansowe dostarczone przez wywiadownię Info Veriti, a także profile działalności, potencjał innowacyjny i rozwojowy oraz reputację szerokiej listy firm z regionu. Po ocenie danych, zespół ekspertów wybrał grupę 59 laureatów –  najprężniej działających przedsiębiorstw województwa warmińsko-mazurskiego, z których finalnie wybrano 8 zwycięzców.

Zamiast uroczystej gali w Olsztynie ze względu na pandemię COVID-19, statuetki wręczono podczas wirtualnej transmisji. Patronaty nad wydarzeniem objęli Prezydent Olsztyna, Marszałek Województwa Warmińsko-Mazurskiego oraz Wojewoda Warmińsko-Mazurski.

W gronie zwycięzców znalazły się:

NAJLEPSZY INWESTOR I FIRMA WSPIERAJĄCA INWESTYCJE

FIRMY MAŁE – Amex-Bączek Sp. z o.o. Sp. K.
Firma specjalizuje się w produkcji okien i drzwi z PVC oraz aluminiowych.

FIRMY ŚREDNIE I DUŻE – Iławskie Przedsiębiorstwo Budowlane IPB Sp. z o.o.
Zajmuje się działalnością deweloperską, kompleksowymi usługami budowlano-montażowymi i sprzedażą materiałów budowlanych.

NAJLEPSZY INNOWATOR

FIRMY MAŁE – Kamet Sp. z o.o.
Jest renomowanym producentem szerokiego asortymentu mechanicznych zabezpieczeń mienia i metalowych mebli biurowych: kas pancernych, sejfów, szaf, kaset.

FIRMY ŚREDNIE I DUŻE – Bartex Sp. z o.o
Specjalizuje się w produkcji innowacyjnych i wysokiej jakości produktów mlecznych w proszku.

NAJBARDZIEJ EFEKTYWNA FIRMA

FIRMY MAŁE – Producent Drzwi Barański S.J.
Zajmuje się produkcją wysokiej jakości drzwi.

FIRMY ŚREDNIE I DUŻE – Olpol Antoni Wawrzyn S.J.
Ekspert w zakresie dystrybucji olejów, smarów i filtrów renomowanych marek światowych.

NAJLEPSZY PRACODAWCA

FIRMY MAŁE – Res Energy BGW Sp. z o.o. Sp. K.
Doradca w doborze komponentów, usług monterskich oraz formalności związanych z instalacją paneli fotowoltaicznych.

FIRMY ŚREDNIE I DUŻE – DFM Sp. z o.o. to profesjonalny producent mebli tapicerowanych.

Cezary Kaźmierczak Prezes Związku Przedsiębiorców i Pracodawców komentuje: „Przedsiębiorczość to narodowa cecha Polaków. To cecha wyjątkowa i bezcenna – szczególnie w tak trudnych czasach jakie mamy obecnie. Jako ZPP chcemy wyszukiwać i wyróżniać najlepsze polskie firmy i ich właścicieli, którzy mimo trudnych warunków rozwojowych konsekwentnie idą do przodu, wdrażają innowacje, zapewniają stabilne i przyjazne pracownikom miejsca pracy. Wyłaniając laureatów nagrody Dobra Firma trafiamy na wspaniałe firmy, zadziwiające nas swoją innowacyjnością i rozmachem działania. To właśnie dzięki takim firmom polska gospodarka lepiej niż inne radzi sobie w obecnym kryzysie gospodarczym. Jako ZPP od 10 lat aktywnie działamy w kierunku poprawy warunków działania firm w Polsce. Inicjujemy i wspieramy wszelkie inicjatyw zmierzające do wyeliminowania z polskiego prawodawstwa ograniczeń działalności gospodarczej przekraczających wymagania UE i tym samym wyrównania szans konkurencyjnych pomiędzy polskimi i europejskimi przedsiębiorstwami.”

Partnerami Głównymi Programu Dobra Firma są Polski Fundusz Rozwoju, PKN Orlen, Polska Agencja Rozwoju Przedsiębiorczości i Agencja Rozwoju Przemysłu SA.

Organizatorem Nagród Dobra Firma jest Związek Przedsiębiorców i Pracodawców. ZPP jest najszybciej rozwijającą się i najbardziej aktywną organizacją polskich przedsiębiorców założoną w 2010 roku. Zrzesza ponad 52 tysiące firm, 16 organizacji regionalnych i 21 organizacji branżowych. Publikuje co roku ponad 30 raportów, opracowań, filmów oraz ponad 100 komentarzy, stanowisk i opinii legislacyjnych. Organizuje liczne debaty i spotkania. Celem ZPP jest uczynienie Polski krajem z najlepszymi warunkami prowadzenia biznesu i systemem podatkowym w Europie. ZPP jest organizacją apolityczną wspierającą wolny rynek i zdrowy rozsądek niezależnie od podziałów politycznych. ZPP jest członkiem Rady Dialogu Społecznego, posiada przedstawicielstwo w Brukseli.   

PEŁNA LISTA LAUREATÓW

Najlepszy Innowator – Firmy Małe

BinSoft Sp. z o.o. Sp. K.
Instytut Energii Sp. z o.o.
Instytut Przedsiębiorczości i Nowych Technologii Sp. z o.o.
Kamet Sp. z o.o.
PKS AP Sp. z o.o.
Przedsiębiorstwo Wielobranżowe Wiromag Sp. z o.o.
Przedsiębiorstwo Wodociągów i Kanalizacji Sp. z o.o.

Najlepszy Inwestor i firma wspierająca inwestycje – firmy małe

Altadoor Tomasz Paczkowski Monika Paczkowska S.J.
Amex-Bączek Sp. z o.o. Sp. K.
Arkas-Projekt Sp. z o.o. Sp. K.
Budokop – Beton Sp. z o.o.
Eko Harpoon – Invest Sp. z o.o.
Elzambud Sp. z o.o.
Fala Ełk Sp. z o.o.
GN Knit B.D. Sp. z o.o.
Gospodarstwo Jeziorowe Sp. z o.o.
Go-Eko Sp. z o.o.
ML Sp. z o.o.
Przedsiębiorstwo Inżynieryjne San-System Sp. z o.o.
Przedsiębiorstwo Konserwacji Urządzeń Wodnych I Melioracyjnych Pekum Sp. z o.o.
P.H Paxer Sp. K.

Najbardziej Efektywna Firma – firmy małe

Beaver Cosmetic Group Sp. z o.o.
Cairo-Soft Sp. z o.o
Engeco Sp. z o.o.
Gatra Polska Sp. z o.o. S. K.
Handlosfera.pl Sp. z o.o.
Niepubliczny Zakład Opieki Zdrowotnej Twoje Zdrowie EL Sp. z o.o.
Pacad Sp. o.o.
Producent Drzwi Barański S.J.
Przedsiębiorstwo Handlowo-Produkcyjne Nike Sp. z o.o.
Przedsiębiorstwo Handlowo-Usługowe Fal-Bud
Przedsiębiorstwo Wodociągów i Kanalizacji Sp. z o.o.
Raszczyk Sp. z o.o.
Rydzewski – K. Rydzewski T. Rydzewska S.J.
Warmińsko-Mazurski Fundusz Poręczenia Kredytowe Sp. z o.o.
Zakład Wodociągów I Kanalizacji Sp. z o.o.

Najlepszy Pracodawca – firmy małe

Agro Małdyty Sp. z o.o.
Hapis Sp. z o.o.
Inspire Consulting Sp. z o.o.
ITM Sp. z o.o.
Koma Olsztyn Sp. z o.o.
PolTechPack Sp. z o.o. 
Przedsiębiorstwo Handlowo-Usługowe Sonik S.J. Andrzej Socha I Wojciech Niźnik
Res Energy BGW Sp. z o.o. Sp. K.
Simitu Sp. z o.o.
Upałty-Rol Sp. z o.o.
Veolia Szczytno Sp. z o.o.
Zakład Gospodarki Komunalnej w Łukcie Sp. z o.o.

Najlepszy Inwestor i firma wspierająca inwestycje – firmy średnie i duże

Iławskie Przedsiębiorstwo Budowlane IPB Sp. z o.o.
Szynaka Meble Sp. z o.o.
Zakład Urządzeń Technicznych „UNIMASZ” Sp. z o.o.

Najlepszy Innowator – firmy średnie i duże

Bartex Sp. z o.o
Mazur Natalia I Marcin Mazur S.J.

Najbardziej efektywna firma – firmy średnie i duże

Laboratorium Galenowe Olsztyn Sp. z o.o. 
Nova Mazur Design Sp. z o.o.
Olpol Antoni Wawrzyn S.J.

Najlepszy Pracodawca – firmy średnie i duże

DFM Sp. z o.o.
Miejskie Przedsiębiorstwo Energetyki Cieplnej Sp. z o.o.
Piekarnia Warmińska  S.J.

Warszawa, 26 kwietnia 2021 r.

 

Stanowisko ZPP ws. projektu ustawy o fundacji rodzinnej

 

Zdaniem ZPP, instytucja fundacji rodzinnej to drugi po zarządzie sukcesyjnym korzystny instrument prawny, wspierający ciągłość funkcjonowania firm, przy zachowaniu ich rodzinnego charakteru. Fundacja rodzinna stanowić będzie także ochronę przed podziałem i nadmiernym rozdrobnieniem majątku powstałego w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą. Rozwiązanie to pozwoli także na skuteczną akumulację kapitału na przestrzeni kilku pokoleń.

ZPP popiera ten pomysł i przedstawiony projekt ustawy uważa za ważny, potrzebny i generalnie udany.

Równolegle zwracamy uwagę, że polska regulacja fundacji rodzinnej będzie naturalnie konkurować ze swoimi odpowiednikami z innych krajów. Dlatego tak ważne jest, aby zasady funkcjonowania rodzimych fundacji rodzinnych były na tyle atrakcyjne, by wprowadzane narzędzie sukcesji zostałow powszechny sposób wykorzystane przez polskich przedsiębiorców. Co więcej, wprowadzenie przemyślanych regulacji dotyczących fundacji rodzinnych, w pełni oddających potrzeby przedsiębiorców, mogłoby spowodować przyciągnięcie do Polski kapitału z innych krajów, w których jeszcze nie powstały analogiczne rozwiązania prawne. Mając na uwadze powyższe, ZPP pragnie przedstawić szereg uwag, które w naszym przekonaniu pozwolą na podniesienie efektywności wprowadzanych regulacji i tym samym częstsze ich wykorzystywanie przez otoczenie biznesowe.

I. Kwestie opodatkowania fundacji rodzinnej

Należy zauważyć, że kwestie podatkowe będą jednym z kluczowych czynników wpływających na decyzje przedsiębiorców o wyborze polskiej bądź zagranicznej fundacji rodzinnej jako instrumentu sukcesji działalności gospodarczej. Tym samym, przepisy w tym zakresie powinny generalnie skłaniać przedsiębiorców do korzystania z rodzimego rozwiązania. Obawiamy się, że zaproponowane w projekcie rozwiązania nie czynią zadość temu oczekiwaniu.

W pierwszej kolejności zwracamy uwagę na podwójne opodatkowanie fundacji podatkiem dochodowym. Zgodnie z zaproponowanym rozwiązaniem, podatkiem od dochodów z działalności gospodarczej w wysokości 19 proc. zostanie objęta najpierw spółka rodzinna. Następnie sama fundacja zostanie objęta 19 procentowym podatkiem od dochodów kapitałowych, czyli dywidendy wypłaconej fundacji przez spółkę rodzinną.

W stosunku do fundacji rodzinnych nie znajdzie zastosowania rozwiązanie przewidziane dla fundacji zwykłych, polegające na zwolnieniu z opodatkowania dochodów fundacji przekazywanych na cele statutowe. Nie będzie także możliwości zastosowania stawki 9 proc. przewidzianej dla spółek kapitałowych będących małymi podatnikami CIT. Również wypłata dywidendy przez spółki na rzecz fundacji rodzinnej nie będzie korzystała ze zwolnienia dywidendowego, które obecnie przysługuje spółkom kapitałowym po spełnieniu określonych warunków.

Tym samym, efektywny podatek dla beneficjentów z tzw. grupy zerowej wynosić będzie 34,4 proc.,a w przypadku beneficjenta niespokrewnionego z fundatorem lub jego dalekiego krewnego, efektywny podatek wyniesie nawet 46,9 proc. w wyniku potrójnego opodatkowania. Wprowadzenie do porządku prawnego fundacji rodzinnej z tak skonstruowanymi zasadami w znacznym stopniu ograniczy jej atrakcyjność, gdyż będzie to instrument wysoce niekorzystny podatkowo. Naszym zdaniem, stosownym rozwiązaniem byłoby znaczne obniżenie podatku od dywidendy wypłacanej  przez rodzinne spółki na rzecz fundacji.

II. Odpowiedzialność fundacji rodzinnej za zobowiązania fundatora

Wprowadzenie w art. 8 ust. 2 projektu ustawy subsydiarnej odpowiedzialności fundacji rodzinnej za zobowiązania fundatora powstałe po jej utworzeniu, wydaje się być rozwiązaniem zbyt daleko idącym. W obecnym stanie prawnym istnieją bowiem mechanizmy pozwalające na zabezpieczenie realizacji roszczeń alimentacyjnych.

Co więcej, tego typu rozwiązań, bazujących na odpowiedzialności subsydiarnej nie przewidziano w przypadku klasycznej sukcesji majątkowej. Przepisy Kodeksu Rodzinnego i Opiekuńczego nie przewidują żadnej dodatkowej odpowiedzialności subsydiarnej osób, na rzecz których osoba, która następnie zostanie zobowiązana do alimentów zbyła majątek. W sytuacji klasycznej sukcesji majątkowej, gdy nestor przekaże darowizną swój majątek kolejnemu pokoleniu, a następnie powstanie obowiązek alimentacyjny, osoby obdarowane nie będą odpowiadały subsydiarnie za zobowiązania alimentacyjne nestora. Wyjątkiem jest sytuacja, gdy darowizny zostały wykonane w ciągu 3 lat przed powstaniem obowiązku alimentacyjnego, a nestor miał świadomość nieuchronności powstania tego obowiązku.

Mając na uwadze powyższe, nieuzasadnionym wydaje się być wprowadzanie tak rygorystycznych rozwiązań w stosunku do fundacji rodzinnych. Rekomendujemy całkowite wykreślenie przepisu z projektu ustawy, gdyż jego wprowadzenie może znacząco negatywnie wpłynąć na chęć zakładania fundacji rodzinnych.

III. Wielość fundatorów

Wątpliwości budzi też status fundatorów w przypadku, gdy jest ich kilku. Obecny przepis art. 11 ust. 2 reguluje sposób wykonywania praw przez fundatorów wskazując, że w przypadku fundacji założonej przez więcej niż jednego fundatora, prawa i obowiązki wykonują oni wspólnie, przy czym statut może regulować tę kwestię w odmienny sposób.

Taka regulacja, wskazująca na możliwość swobodnej regulacji tej kwestii w statucie fundacji rodzinnej, zasługuje na uznanie, może się jednak okazać niewystarczająca. Zasadne wydaje się rozważenie ustawowego określenia sposobu wykonywania praw przez fundatorów w przypadku śmierci jednego bądź niektórych fundatorów z zastrzeżeniem, że odmienne regulacje mogą wynikać ze statutu fundacji rodzinnej.

IV. Wyłączenie osób prawnych z możliwości bycia fundatorem

Zgodnie z art. 9 ust. 1 projekt ustawy zakłada, że fundatorem może być tylko osoba fizyczna posiadająca pełną zdolność do czynności prawnych Postulujemy rozszerzenie kręgu fundatorów również o osoby prawne i jednostki organizacyjne posiadające zdolność do czynności prawnych.

Biorąc pod uwagę cele fundacji, określone w art. 3 zwracamy uwagę, że możliwy katalog zastosowań projektowanej instytucji prawnej może być bardzo szeroki. W praktyce możliwe byłoby powołanie fundacji wspierającej działalność pożytku publicznego czy fundacji premiującej kadrę menedżerską w firmie rodzinnej.

Z tego względu należy umożliwić tworzenie fundacji rodzinnej również przez podmioty o charakterze korporacyjnym, zwłaszcza w sytuacji gdy działają one na rzecz lub w interesie osób fizycznych, zwłaszcza rodziny. Co więcej jak wskazali projektodawcy w uzasadnieniu projektu ustawy, jednym z jej celów jest zapobieżenie dalszej „emigracji majątkowej” polegającej na alokacji aktywów w zagranicznych fundacjach lub trustach. Jeśli chcemy umożliwić powrót tego majątku do Polski to konieczne jest stworzenie mechanizmów pozwalających zagranicznym fundacjom/trustom w łatwy sposób relokować majątek do polskiej fundacji rodzinnej.

V. Skład rady protektorów i zarządu fundacji

Nasze wątpliwości budzą przepisy art. 42 ust. 2 oraz art. 51 ust. 2, które stanowią bezwzględny nakaz,  aby co najmniej połowa członków wchodzących w skład zarządu oraz rady protektorów pochodziła spoza grona beneficjentów fundacji.

Wydaje się, że wskazane powyżej ograniczenie elastyczności w tym zakresie jest nieuzasadnione interesem fundatora, czy beneficjentów, szczególnie, że regulowana instytucja jest skierowana przede wszystkim do firm rodzinnych, w których proces decyzyjny jest ściśle skupiony wokół członków rodziny. Również uzasadnienie trafnie wskazuje, że „dopuszczenie beneficjentów do pełnienia funkcji w organach wydaje się rozwiązaniem korzystnym z tego względu, że to właśnie najbliższe grono fundatora będzie miało, co do zasady, najlepszą wiedzę na temat tego majątku i wartości, jakimi należy się kierować przy jego zarządzaniu”. Literalne brzmienie przepisów pozostaje zatem w pewnej sprzeczności z konkluzjami przedstawionymi przez projektodawcę w uzasadnieniu. Ponadto, dla wielu firm nieracjonalna może okazać się konieczność wprowadzania zewnętrznych podmiotów do kręgu osób zarządzających rodzinnym majątkiem. Czynnik ten może obniżyć atrakcyjność projektowanego rozwiązania.

Co równie istotne, zgodnie z uzasadnieniem do projektu ustawy „w przypadku gdy organ jest jednoosobowy, jedynym członkiem rady fundacji rodzinnej nie może być beneficjent”. Analogiczna zasada będzie miała zastosowanie w stosunku do jednoosobowego zarządu fundacji. W związku z tym, fundacja będzie zmuszona do powołania członka zarządu będącego niejako osobą z zewnątrz, który swoje obowiązki będzie co do zasady wykonywał odpłatnie, co niepotrzebnie będzie wpływało na wyższe koszty prowadzenia fundacji.

Rekomendujemy zatem, aby kwestia składu osobowego rady fundacji oraz zarządu fundacji pozostawała w gestii fundatora, a zatem, aby mógł on regulować niniejsze zasady w statucie fundacji, bez ograniczeń ze strony ustawy.

VI. Zakaz wykonywania działalności gospodarczej przez fundację

Jak stanowi uzasadnienie do projektu ustawy, fundacja rodzinna nie będzie mogła prowadzić działalności gospodarczej, z uwagi na związane z tym ryzyko gospodarcze. Rozumiejąc przesłanki, jakimi w tej materii kierował się ustawodawca, należy zwrócić uwagę na niedoskonałość tej regulacji. Całkowity zakaz prowadzenia działalności gospodarczej przez fundację należy uznać za rozwiązanie zbyt radykalne i ograniczające potencjał, jaki drzemie w wykorzystaniu fundacji rodzinnej.

Dla przykładu, wspomniany zakaz ustanowiony w art. 6 projektowanej ustawy nie dopuści możliwości czerpania stałych dochodów z wynajmu nieruchomości, które fundator wniesie do fundacji. Poza nieruchomościami można przytoczyć przykład dochodów wynikających z praw własności intelektualnej, które również nie prowadzą do ponoszenia nadmiernego ryzyka gospodarczego, a jednak mogą przynosić beneficjentom stałe, pasywne dochody. Możliwość prowadzenia ograniczonej działalności gospodarczej prowadziłaby do jeszcze większej i powszechniejszej akumulacji kapitału, zwiększając tym samym korzyści wynikające z fundacji rodzinnej.

Naszym zdaniem, konsensusem pozwalającym na pogodzenie potrzeb otoczenia biznesowego z troską ustawodawcy o ograniczenie ryzyka gospodarczego byłoby dopuszczenie możliwości prowadzenia ograniczonej działalności gospodarczej, która byłaby prowadzona wyłącznie w celu uzyskiwania pasywnych dochodów z majątku fundacji.

VII. Coroczny audyt fundacji rodzinnej

Według obecnego brzmienia projektu ustawy każda fundacja rodzinna podlega corocznej, obligatoryjnej kontroli dokonywanej przez niezależnego audytora. Zgodnie z ideą twórców projektu przedstawioną w uzasadnieniu, fundacja rodzinna ma przede wszystkim służyć ochronie firm rodzinnych oraz zabezpieczeniu ciągłości ich funkcjonowania również po śmierci spadkodawcy.

Być może, z uwagi koszty takiego audytu, które mogą osiągnąć znaczne rozmiary, zasadne byłoby ograniczenie obligatoryjności przeprowadzenia kontroli zarządzania aktywami fundacji rodzinnej jedynie do tych fundacji, których majątek na koniec ostatniego roku obrotowego przekroczył równowartość 2 000 000 euro w walucie polskiej, analogicznie do minimalnej kwoty przychodów netto  wyznaczającej obowiązek stosowania zasad rachunkowości na podstawie art. 2 ustawy z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości (t.j. Dz. U. z 2021 r. poz. 217 z późn. zm.). W przypadku fundacji posiadających mniejszy majątek ustanowienie audytora powinno być fakultatywne i zależne od decyzji organów nadzorujących pracę zarządu fundacji.

VIII. Kontrola administracyjna ze strony Krajowej Administracji Skarbowej

Przepis art. 62 przewiduje obowiązek, ustanowiony na fundacji rodzinnej na rzecz KAS, polegający na przekazaniu w terminie 14 dni od dnia doręczenia żądania przez KAS informacji dotyczących listy beneficjentów oraz o spełnionych świadczeń, w tym ich rodzaju, wysokości i sposobie ich spełnienia. W ust. 2 w/w artykułu wskazano, że organ KAS może ograniczyć okres, którego dotyczą żądane informacje.

W naszym przekonaniu przepisy powinny przewidywać maksymalny okres, za jaki KAS może żądać powyżej wskazanych informacji. Zważywszy na to, że projektowana ustawa ma na celu wprowadzenie instytucji mającej akumulować majątek rodzinny na przestrzeni wielu pokoleń, przepisy w obecnym brzmieniu będą dawały organom KAS uprawnienie do żądania informacji za nieograniczony okres, liczony w przyszłości nawet w dziesiątkach lat i więcej.  Zasadne byłoby wobec tego wprowadzenie maksymalnego okresu wynoszącego pięć lat, za jaki organ KAS może żądać powyżej wskazanych informacji.

IX. Ograniczone możliwości kształtowania ładu korporacyjnego

Zwracamy uwagę na fakt, że w przedstawionym projekcie ustawy, fundator posiada bardzo ograniczoną możliwość kształtowania ładu korporacyjnego, co objawia się przede wszystkim poprzez zasadę, zgodnie z którą każdemu członkowi organu (zarządu, rady protektorów, zgromadzenia beneficjentów) przysługuje jeden głos.

Aby fundacja rodzinna była uniwersalnym narzędziem, słusznym wydawałoby się zwiększenie swobody kształtowania ładu korporacyjnego przez fundatora, poprzez odpowiednie uregulowanie statutu.

Z pragmatycznego punktu widzenia powinno się dopuścić możliwość, w której siła oddziaływania poszczególnych członków na decyzje podejmowane przez organ, jest różna. Asymetryczność głosów mogłaby wynikać między innymi z uwagi na okoliczności biznesowe, wielkość majątku wnoszonego do fundacji przez poszczególne osoby lub linie rodzinne, czy też wewnętrzne uwarunkowania rodzinne, których ustawodawca nie jest w stanie przewidzieć.

Proponujemy zatem dokonanie pewnej deregulacji w zakresie kształtowania zasad ładu korporacyjnego, gdyż pozwoli to na samodzielne kształtowanie zasad przez poszczególne rodziny, zgodnie z ich potrzebami i faktycznymi uwarunkowaniami.

Podsumowanie

W pełni aprobujemy inicjatywę, która ma na celu wprowadzenie do polskiego porządku prawnego instytucji fundacji rodzinnej. Jest to rozwiązanie szczególnie potrzebne rodzimym przedsiębiorcom, gdyż dzięki niemu, w świadomy sposób będą oni mogli przekazać kontrolę i własność posiadanego majątku na rzecz dalszych pokoleń. Ponadto, zaprojektowane rozwiązanie pozwoli na skuteczną ochronę i akumulację rodzinnych majątków na przestrzeni wielu pokoleń, a także budowę silnych rodzimych marek, co pozytywnie wpłynie na gospodarkę Polski.

Przedstawiony projekt ustawy uważamy za potrzebny i cenny. Podkreślamy jednocześnie, że w celu zwiększenia atrakcyjności fundacji rodzinnej jako instrumentu sukcesji należałoby wprowadzić szereg zmian, odnoszących się m.in. do zasad opodatkowania tych podmiotów.

 

Zobacz: 26.04.2021 Stanowisko ZPP ws. projektu ustawy o fundacji rodzinnej

 

Fot. _Alicja_ / pixabay.com

Warszawa, 24 kwietnia 2021 r. 

KOMENTARZ ZWIĄZKU PRZEDSIĘBIORCÓW I PRACODAWCÓW: DOBRZE, ŻE OTWIERAMY GOSPODARKĘ, ALE POTRZEBNE PRZYSPIESZENIE DLA FITNESS I GASTRONOMII

Związek Przedsiębiorców i Pracodawców od początku pandemii COVID-19 jest środowiskiem najsilniej sprzeciwiającym się lockdownowi, a w okresach obowiązywania restrykcji – opowiadającym się za jak najszybszym otwieraniem gospodarki. Uważamy, że ograniczanie możliwości funkcjonowania firm nie jest skutecznym modelem walki z epidemią. Niezależnie od tego, że część sektorów pozostaje w zamknięciu od jesieni 2020 roku, Polska i tak musiała zmierzyć się z trzecią falą pandemii.

Akcja szczepień, warunki pogodowe oraz naturalny rytm epidemii powodują, że liczba zachorowań spada, a sytuacja w systemie opieki zdrowotnej – choć nadal trudna i wymagająca – zaczyna się powoli normować. Powiązany z tym, ewidentny komunikacyjny zwrot w kierunku luzowania obostrzeń, który obserwujemy w ciągu ostatnich kilkunastu dni, z pewnością nas cieszy. Uważamy, że nie stać nas na kontynuowanie pomocowych transferów finansowych dla firm. Słusznie zatem, że coraz odważniej rozmawiamy o tempie i harmonogramie odmrażania gospodarki. Mimo pozytywów, niepokoić musi jednak wciąż restrykcyjne podejście do kwestii otwarcia najbardziej poszkodowanych przez pandemię branż, takich jak fitness czy gastronomia.

Z pojawiających się w przestrzeni medialnych wypowiedzi można wnioskować, że choć niedługo po weekendzie majowym życie społeczno-gospodarcze może w pewnej części wrócić do normy, to na powrót w jakiejkolwiek formie do restauracji, czy klubów fitness, przyjdzie nam poczekać znacznie dłużej. Zastrzec trzeba, że są to akurat sektory, którym możliwość normalnego funkcjonowania odebrano na najdłuższy czas. Co więcej, są one zbudowane głównie z przedstawicieli polskiego małego i średniego biznesu, pozbawionego gigantycznego zaplecza kapitałowego.

Trudno nam zrozumieć przyczyny, dla których decyzja o umożliwieniu funkcjonowania tych sektorów miałaby zostać podjęta tak późno. Wśród rozmaitych badań wskazujących na miejsca, w których najczęściej dochodzi do zakażeń, znajduje się również wiele takich, które wprost wskazują na siłownie i restauracje, jako lokalizacje, w których wirusem zarażamy się bardzo rzadko. Obie te kategorie miejsc udowodniły w ubiegłym roku, że są w stanie bezpiecznie działać w warunkach podwyższonego rygoru sanitarnego – a akurat na siłowniach tego rodzaju standardy (związane m.in. z dezynfekcją sprzętu do ćwiczeń) obowiązywały jeszcze na długo przed pandemią.

W przypadku restauracji z kolei,  istnieje możliwość wprowadzenia limitu przyjmowanych gości, czy też – w  wariancie minimum – dopuszczenia choćby możliwości funkcjonowania ogródków, racjonalnego również w kontekście pojawiających się coraz częściej głosów o bezcelowości obowiązku zakrywania twarzy maską na świeżym powietrzu.

Uwagę zwraca fakt, że najnowsze badania naukowe sugerują, że brak aktywności fizycznej może w jeszcze większym stopniu przyczyniać się do ciężkich przebiegów COVID-19, niż choćby otyłość. Utrzymywanie siłowni w zamknięciu naturalnie doprowadza do spadku aktywności wśród tych osób, które do tej pory podejmowały ją regularnie, a jednocześnie utrudnia podjęcie aktywności tym, którzy z uwagi na negatywne konsekwencje lockdownu (siedząca praca zdalna wykonywana z domu, brak ruchu fizycznego związanego choćby z przemieszczaniem się do biura) chcieliby zacząć ćwiczyć.

Mając na uwadze wszelkie powyższe uwarunkowania, ZPP stoi na stanowisku, że otwarcie siłowni i restauracji powinno być jednym z priorytetowych elementów programu otwarcia gospodarki. Nie znajdujemy powodu, dla którego podmioty te miałyby pozostawać w niemal całkowitym zamknięciu. Sytuacja ta generuje negatywne skutki zarówno dla samych firm, jak i dla dobrostanu i zdrowia obywateli, którzy mają ograniczone możliwości podejmowania aktywności fizycznej, czy bezpiecznego spotykania się z innymi.

Zobacz: 24.04.2021 Komentarz ZPP Dobrze, że otwieramy gospodarkę, ale potrzebne przyspieszenie dla fitness i gastronomii

 

Fot. Prostock-studio / Adobe Stock

Warszawa, 23 kwietnia 2021 r. 

Europejska płaca minimalna – zduszenie unijnej gospodarki
w kluczowym momencie wyjścia z kryzysu

Europejska dyrektywa w sprawie płacy minimalnej będzie szkodliwa dla rynku pracy i gospodarki europejskiej. Co więcej, dyrektywa może pogorszyć sytuację najbardziej narażonych pracowników, utrudnić UE wyjście z trwającego kryzysu i zakłócić dobrze funkcjonujące systemy rokowań zbiorowych – to główne powody, dla których Związek Przedsiębiorców i Pracodawców wraz SME Connect oraz European Enterprise Alliance współorganizował dnia 23 kwietnia br. Okrągły Stół nt. Europejskiej Płacy Minimalnej.

Okrągły stół stanowił platformę wymiany doświadczeń i opinii dla polskich, europejskich i światowych organizacji, które rzuciły nowe światło na propozycję Komisji Europejskiej. Negatywny wpływ na firmy dotknięte kryzysem, marginalizacja najbardziej wrażliwych pracowników, a także rosnąca liczba zatrudnionych nieformalnie to jedynie część faktycznych skutków dyrektywy, które zostały zbagatelizowane przez Komisję. Dlatego w trakcie dyskusji poruszono także aspekt kompetencji Komisji w dziedzinie wynagrodzeń, kwestii braku płacy minimalnej w poszczególnych krajach Unii, czy też wpływ dyrektywy na konkurencyjność europejskiej gospodarki na światowych rynkach.

W trakcie wydarzenia opublikowany został list ws. Europejskiej Płacy Minimalnej, skierowany do przewodniczącej Komisji Europejskiej Ursuli von der Leyen, przewodniczącego Parlamentu Europejskiego Davida Marii Sassoli oraz przewodniczącego Rady Europejskiej Charlesa Michela. Sygnatariuszami apelu wyrażającego sprzeciw względem europejskiej płacy minimalnej jest 25 polskich i europejskich instytucji, wśród których znajdują się organizacje pracodawców, stowarzyszenia, a także think tanki.

Inicjatorzy listu stanowczo podkreślają, że Unia Europejska powinna pozostać miejscem wolności i współpracy, gdzie żadnemu państwu członkowskiemu nie są narzucane praktyki innych państw UE. Sygnatariusze wskazują również, że propozycja europejskiej płacy minimalnej jest nastawiona na realizację celów politycznych i przy tym nie uwzględnia rzeczywistych skutków wprowadzanych regulacji, które w negatywny sposób wpłyną przede wszystkim na tych, którym dyrektywa miała pomóc – czyli na osoby najmniej zarabiające.

 

Zobacz:  23.04.2021 List ws. Europejskiej Płacy Minimalnej

 

Fot. Free-Photos / pixabay.com

Warszawa, 22 kwietnia 2021 r. 

 

KOMENTARZ ZWIĄZKU PRZEDSIĘBIORCÓW I PRACODAWCÓW: PRZEDSIĘBIORCY POWINNI MIEĆ SWOBODĘ W DECYDOWANIU O AKCEPTOWANYCH METODACH PŁATNOŚCI

 

ZPP, doceniając i wspierając rozwój bezgotówkowych form płatności w Polsce, pozostaje zdeklarowanym przeciwnikiem pomysłów eliminowania czy sztucznego ograniczania obiegu gotówki w gospodarce. Uważamy, że wycofanie gotówki wiązałoby się z istotnym zagrożeniem dla bezpieczeństwa państwa i prywatności obywateli. Dlatego też byliśmy konsekwentnymi oponentami wszelkiego rodzaju inicjatyw nakazujących stosowanie form bezgotówkowych, czy poszerzających taki obowiązek. Uważamy, że likwidacja gotówki jest groźna dla państwa i naraża je na szereg trudnych do przewidzenia ryzyk, zwłaszcza w kontekście dynamicznie zmieniającej się sytuacji międzynarodowej.

Równolegle, stoimy na stanowisku że wybór akceptowanych w danym punkcie metod płatności powinien znajdować się w wyłącznej gestii przedsiębiorcy. Poziom akceptowania płatności bezgotówkowych, również w mniejszych punktach handlowych i usługowych, rósł w ostatnich latach całkowicie organicznie, wspierany przez działania instytucji takich jak Fundacja Polska Bezgotówkowa. Przedsiębiorcy dostrzegli wartość w dostępności terminali i podejmowali autonomiczne decyzje o uwzględnieniu możliwości dokonywania płatności kartą. W konsekwencji, Polska stała się pod tym względem jednym z europejskich liderów.

Reasumując: jesteśmy przeciwnikami likwidacji gotówki i zwolennikami dowolności w zakresie doboru akceptowanych przez przedsiębiorcę form płatności. Tym samym, pragniemy zwrócić uwagę na niebezpieczeństwa, które wynikać mogą z przyjęcia podejścia jedynie częściowo zbieżnego z naszym – tj. wspierającego obrót gotówkowy, przy  jednoczesnym wprowadzaniu obliga akceptowania tej formy płatności. Propozycję zmierzającą w tym kierunku zawarł Narodowy Bank Polski w swoich uwagach do projektu nowelizacji ustawy o usługach płatniczych.

NBP zaproponował, by do projektu, dotyczącego generalnie zasad funkcjonowania Biur Usług Płatniczych, dodać przepisy zakazujące akceptantom odmówienia przyjęcia zapłaty gotówką. Katalog wyłączeń odnosiłby się wg koncepcji NBP do  działalności w internecie, działalności prowadzonej bez obecności personelu, oraz imprez masowych.

Rozumiejąc kierunek wsparcia obrotu gotówkowego i zabezpieczenia jego funkcjonowania, zwracamy uwagę na różnorodność konsekwencji ewentualnego zrealizowania tej propozycji w odniesieniu do rozmaitych typów i modeli biznesowych. Z punktu widzenia właściciela sklepu lub punktu usługowego, uchwalenie tego rodzaju przepisów oznaczałoby limitowanie swobody w zakresie wyboru akceptowalnych metod płatności, poprzez wprowadzenie obowiązku akceptowania płatności gotówkowych.

To, co w tego rodzaju przypadkach może być pewnym (bardziej lub mniej uciążliwym) ograniczeniem, w przypadku innych modeli generuje daleko idące komplikacje. W przypadku szeregu modeli biznesowych standardowo stosowaną metodą płatności jest płatność bezgotówkowa, co bezpośrednio wpływa na funkcjonalność i wygodę korzystania z określonych produktów i usług. Obowiązek akceptowania płatności gotówkowych może być w ich przypadku istotną barierą, a w niektórych wypadkach – wręcz absurdem. Płatności bezgotówkowe są powszechnie przyjętym standardem m.in. w przypadku automatów vendingowych, kas samoobsługowych, czy niektórych platform usługowych.

Podsumowując, ZPP – opowiadając się za utrzymaniem obrotu gotówkowego i przeciwko jakimkolwiek próbom likwidacji fizycznego obiegu pieniądza w gospodarce – zwraca uwagę, że obowiązek przyjmowania płatności gotówką może wywołać szereg nieprzewidzianych konsekwencji, a w przypadku niektórych typów biznesów znacznie ograniczyć funkcjonalność lub wygodę korzystania po stronie użytkownika. Stoimy na stanowisku, że to przedsiębiorcy powinni ważyć korzyści i ryzyka wynikające z dopuszczania bądź niedopuszczania określonych metod płatności w swoich firmach, i móc podejmować w tym zakresie decyzje zgodnie z własnym osądem.

 

Zobacz: 22.04.2021 Komentarz ZPP Przedsiębiorcy powinni mieć swobodę w decydowaniu o akceptowanych metodach płatności

 

Fot. jarmoluk / Pixabay.com

Warszawa, 22 kwietnia 2021 r.

 

Aktualności Forum Energii i Środowiska ZPP
01.04 – 14.04.2021 r.

 

Aukcje OZE 2021

Prezes URE ogłosił harmonogram aukcji na 2021 rok. Pierwsza aukcja odbędzie się  już 26 maja i będzie dedykowana instalacjom biogazowym. Harmonogram został już uzgodniony z Ministrem Klimatu i Środowiska i zgodnie z zapowiedzią URE i Ministerstwa, wszystkie aukcje zostaną przeprowadzone do końca czerwca br.

W terminie od 26 maja do 11 czerwca 2021 roku zaplanowano przeprowadzenie ośmiu aukcji, z czego siedem dotyczyć będzie nowych instalacji. Niezwykle istotne z punktu widzenia zwiększenia podaży zielonej energii będą aukcje dla lądowej energetyki wiatrowej i dla dużych źródeł solarnych.

Zgodnie z obecnym brzmieniem ustawy o odnawialnych źródłach energii, Prezes URE powinien rozstrzygnąć aukcje do 30 czerwca br. Ogłoszenie każdej z sesji aukcji zostanie opublikowane w Biuletynie Informacji Publicznej URE, nie później niż 30 dni przed dniem jej rozpoczęcia.

W myśl uzgodnionego z Ministrem Klimatu harmonogramu aukcji na rok 2021, pierwsza tegoroczna aukcja planowana jest do przeprowadzenia  26 maja. Jest to jedyna aukcja przeznaczona w tym roku dla instalacji istniejących i będzie dedykowana dla tych, które wykorzystują wyłącznie biogaz rolniczy, w tym w wysokosprawnej kogeneracji, o mocy zainstalowanej elektrycznej większej niż 1 MW.

Pierwsza aukcja dla instalacji nowych zaplanowana została na  27 maja i będzie przeznaczona dla instalacji o mocy zainstalowanej elektrycznej większej niż 1 MW, wykorzystujących wyłącznie biogaz składowiskowy, biogaz z oczyszczalni ścieków oraz biogaz inny (niż rolniczy, składowiskowy oraz biogaz z oczyszczalni ścieków), dedykowanych instalacji spalania biomasy, układów hybrydowych, w tym w wysokosprawnej kogeneracji, a także instalacji termicznego przekształcania odpadów oraz dedykowanych instalacji spalania wielopaliwowego.

Jako ostatnie, zaplanowane zostały aukcje dla dużych instalacji wiatrowych i fotowoltaicznych, których przeprowadzenie planowane jest na 8 czerwca, a także dla małych instalacji wiatrowych i fotowoltaicznych – aukcja ta, planowana jest na 11 czerwca.

Harmonogram nie obejmuje aukcji dedykowanych hybrydowym instalacjom OZE. Zgodnie ze stanowiskiem Ministra Klimatu i Środowiska, w celu zagwarantowania ich pełnej zgodności z przepisami wspólnotowymi, dotyczącymi zasad udzielania pomocy publicznej, ewentualną organizację tych aukcji należy wstrzymać do czasu wejścia w życie projektowanych przepisów ustawy o zmianie ustawy o odnawialnych źródłach energii.

Do ogłoszenia poszczególnych aukcji niezbędne jest wejście w życie przepisów rozporządzenia Ministra Klimatu i Środowiska w sprawie ceny referencyjnej energii elektrycznej z odnawialnych źródeł energii w 2021 r. oraz okresów obowiązujących wytwórców, którzy wygrali aukcje w 2021 r.

Poniżej kalendarz planowanych do przeprowadzenia aukcji w podziale na poszczególne koszyki aukcyjne.

Regulamin aukcji

Zaplanowane na ten rok aukcje będą prowadzone zgodnie z ustalonym przez Prezesa URE i zatwierdzonym przez Ministra Klimatu Regulaminem aukcji na sprzedaż energii elektrycznej wytwarzanej w instalacjach OZE. Regulamin określa szczegółowe zasady organizacji aukcji, jak np. tryb składania ofert, przebieg i sposób rozstrzygnięcia aukcji, warunki przetwarzania danych dotyczących uczestników aukcji, wymagania techniczne dotyczące dostępu do internetowej platformy aukcyjnej, sposób zapewnienia bezpieczeństwa i prawidłowości przebiegu aukcji, ale także ewentualne warunki zawieszenia dostępu do Internetowej Platformy Aukcyjnej (IPA).

W 2020 roku odbyło się osiem aukcji OZE, w ramach których zakontraktowano blisko 54,5 TWh mocy za ponad 12,9 mld zł. Harmonogram aukcji na 2021 rok skonstruowany został przy założeniu wejścia w życie projektowanych obecnie przepisów rozporządzenia Ministra Klimatu i Środowiska w sprawie ceny referencyjnej energii elektrycznej z odnawialnych źródeł energii w 2021 r. oraz okresów obowiązujących wytwórców, którzy wygrali aukcje w 2021 r.

Parametry aukcji przewidzianych do przeprowadzenia w 2021 roku określone zostały w rozporządzeniu Rady Ministrów w sprawie maksymalnej ilości i wartości energii elektrycznej z odnawialnych źródeł energii, która może zostać sprzedana w drodze aukcji w 2021 r. Uzupełnieniem regulacji będzie rozporządzenie Ministra Klimatu i Środowiska w sprawie ceny referencyjnej energii elektrycznej z odnawialnych źródeł energii w 2021 r. oraz okresów obowiązujących wytwórców, którzy wygrali aukcje w 2021 r., które to rozporządzenie obecnie jest na końcowym etapie przygotowań i można mieć nadzieję, że zostanie zatwierdzone w najbliższym czasie.

Rada Ministrów przyjęła projekt nowelizacji ustawy OZE

Rada Ministrów przyjęła projekt ustawy o zmianie ustawy o odnawialnych źródłach energii oraz niektórych innych ustaw (numer wykazu RCL UD 107).

Najważniejsze rozwiązania ujęte w projekcie:

1. Obowiązujące programy pomocy publicznej dotyczące aukcji dla wytwórców energii z OZE zostaną przedłużone do 31 grudnia 2021 r. Natomiast programy wsparcia związane ze sprzedażą energii elektrycznej po stałej cenie (tzw. system FiT) albo prawa do dopłaty do ceny rynkowej energii elektrycznej (tzw. system FiP), zostaną przedłużone do 30 czerwca 2024 r.
2. Po notyfikacji pomocy publicznej w Komisji Europejskiej, wytwórcy będą mogli ubiegać się o wsparcie do końca 2027 r. Skutkiem notyfikacji będzie także przedłużenie do 30 czerwca 2047 r. maksymalnego okresu otrzymywania wsparcia dla instalacji, w szczególności dotyczącego:

– obowiązku zakupu niewykorzystanej energii elektrycznej po stałej cenie albo prawa do dopłaty do ceny rynkowej energii elektrycznej w ramach tzw. systemów FIT oraz FIP;

– obowiązku zakupu energii elektrycznej po stałej cenie albo prawa do dopłaty do ceny rynkowej energii elektrycznej w ramach systemu aukcyjnego.

3. Określony został długoterminowy harmonogram udzielania wsparcia wytwórcom OZE przez sześć kolejnych lat. Ilość i wartość energii elektrycznej z odnawialnych źródeł energii, które mogą zostać sprzedane w aukcji w latach 2022–2027, zostanie określona w rozporządzeniu. Ilość i wartość nie będą mogły zostać zmniejszone.

Pozostałe elementy ujęte w projekcie nowelizacji zostały szerzej opisane w komunikacie opublikowanym przez Kancelarię Prezesa Rady Ministrów.

Komentarz Włodzimierza Ehrenhalta, Głównego Eksperta ZPP ds. energetyki:

Zaproponowany termin aukcji w połowie roku można uznać za korzystny dla inwestorów pod jednym, bardzo istotnym warunkiem. Należy jak najszybciej przeprowadzić działania legislacyjne, umożliwiające przeprowadzenie drugiej rundy  aukcji w końcówce roku.

Wynika to w głównej mierze z faktu, że część istotnych projektów z przyczyn formalnych nie będzie mogła wziąć udziału w najbliższej rundzie aukcyjnej. Są to duże projekty w końcowej fazie dokumentacyjnej i jednocześnie bardzo wartościowe w aspekcie zwiększania dostaw zielonej energii.

Są to projekty zarówno inwestorów prywatnych, jak i spółek Skarbu Państwa. Przy rysującym się kryzysie w możliwościach dostaw zielonej energii dla polskiego przemysłu, każde działanie legislacyjne powinno dążyć do zwiększania możliwości inwestycyjnych, związanych z wytwarzaniem energii ze źródeł odnawialnych.

Pojawienie się nowego projektu nowelizacji ustawy OZE to bardzo ważna i pozytywna informacja, mająca na celu ułatwienie inwestowania w odnawialne źródła energii. Dalej czekamy na zniesienie tzw. Ustawy antywiatrakowej i umożliwienie inwestycji w lądową energetykę wiatrową.

 

Fot. onephoto / Adobe Stock

Warszawa, 20 kwietnia 2021 r.

Stanowisko ZPP ws. projektu ustawy o organizowaniu zadań na rzecz bezpieczeństwa i obronności państwa realizowanych przez przedsiębiorców i programie mobilizacji gospodarki

 

Porównując przedstawiony projekt nowej ustawy z aktem obecnie obowiązującym można jednoznacznie stwierdzić, że projektowana ustawa jest znacznie obszerniejsza w stosunku do aktu obowiązującego od 2001 roku. Jest to szczególnie istotny aspekt, gdyż prawa i obowiązki przedsiębiorców powinny być jak najdokładniej określone, celem uniknięcia późniejszych sporów i niejasności. Należy również zauważyć, że materia ustawy ma normować stosunki występujące przede wszystkim w czasach niepewności, lub nawet konfliktów zbrojnych, dlatego tym bardziej należy zwracać szczególną uwagę na stabilność i klarowność wprowadzanych przepisów.

Mimo wskazanej już obszerności nowego projektu ustawy należy zwrócić uwagę, że zaprojektowane rozwiązanie jest obarczone następującymi niedoskonałościami prawno-legislacyjnymi, których usunięcie z pewnością przyczyni się do lepszej realizacji założeń ustawy.

I. Wymagania wobec przedsiębiorców – art. 4

Wymagania wobec przedsiębiorców realizujących zadania na rzecz bezpieczeństwa i obronności państwa zostały określone w art. 4. ust. 1 O ile znacząca większość wymagań jest szczegółowo określona i nie stanowi konieczności dokonywania subiektywnej oceny przez uprawnione organy, to wynikający z art. 4 ust. 1 pkt. 1 aspekt posiadania przez przedsiębiorcę mocy produkcyjnych, naprawczych lub usługowych, które mogą być wykorzystane do realizacji zadań w zakresie mobilizacji gospodarki nie został w wystarczającym stopniu dookreślony, a zatem będzie wymagał on przeprowadzania procesu oceny. Ponadto, żadne szczegółowe kryteria, które będą brane pod uwagę przy tego rodzaju ocenie, nie zostały wymienione w przedstawionym projekcie.

Należy zauważyć, iż aby przedsiębiorca mógł realizować zadania na rzecz bezpieczeństwa i obronności państwa, musi spełnić wszystkie warunki przewidziane w katalogu ustanowionym w art. 4 ust. 1. Konieczność spełnienia tak szerokiego zakresu wymagań może spowodować, że przedsiębiorcy wytwarzający produkty ważne dla bezpieczeństwa państwa, ale niespełniający wszystkich wymogów nie zostaną ujęci w wykazach, co będzie negatywnie wpływało na możliwości obronne państwa. Przykładowo, zgodnie z przepisami projektu ustawy, wykluczeni z udziału w zadaniach będą przedsiębiorcy, którzy otrzymali mandat za niewielkie naruszenie przepisów o ochronie środowiska.

W związku z tym, zasadnym wydaje się wprowadzenie pewnej swobody decyzyjnej dla organu, pozwalającej na powierzenie przedsiębiorcy zadań z zakresu obronności mimo braku spełnienia wszystkich przesłanek z art. 4 ust. 1 projektu, w przypadku gdy pominięcie takiego przedsiębiorcy byłoby oczywiście nieproporcjonalne z punktu widzenia interesu i bezpieczeństwa państwa, lub przedsiębiorca wykazał, że usunął stwierdzone uchybienia i podjął środki zapobiegające ich wystąpieniu w przyszłości.

II. Wykaz przedsiębiorców o szczególnym znaczeniu gospodarczo-obronnym – art. 5 i 6

Zgodnie z brzmieniem art. 5 i 6 projektowanej ustawy, zadania na rzecz bezpieczeństwa i obronności państwa będą realizowane wyłącznie przez przedsiębiorców umieszczonych w wykazie przedsiębiorców o szczególnym znaczeniu gospodarczo-obronnym. Co najważniejsze, umieszczenie przedsiębiorcy w wykazie będzie co do zasady wymagało zgody tego przedsiębiorcy. Tym samym, przewiduje się dobrowolność w podejmowaniu przez przedsiębiorców współpracy w zakresie wykonywania  zadań na rzecz bezpieczeństwa i obronności państwa, co zdaniem ZPP jest słusznym rozwiązaniem.

W związku z projektowanym art. 6 ust. 3 należy rozstrzygnąć rozbieżności pojawiające się pomiędzy brzmieniem projektu aktu prawnego, a towarzyszącym mu uzasadnieniem. Zgodnie z ustawowym brzmieniem projektowanego przepisu, zgodę na umieszczenie w wykazie lub jej brak, przedsiębiorca wyraża w formie pisemnej albo elektronicznej w terminie nie później niż 30 dni licząc od dnia otrzymania zapytania o zgodę przez organ. Natomiast wedle uzasadnienia do projektu ustawy, zgodę lub jej brak, przedsiębiorca ma wyrażać w formie pisemnej w terminie nie później niż 30 dni licząc od dnia wysłania zapytania o zgodę.

Istotnym jest, aby projektowane przepisy ustawy były jednolite z intencjami ustawodawcy, przedstawionymi w przedmiotowym uzasadnieniu. Sprzeczności niewyjaśnione na etapie legislacji mogą negatywnie wpłynąć na późniejsze stosowanie przepisów, prowadząc do sporów na drodze sądowej i administracyjnej pomiędzy przedsiębiorcami, a organami administracji.

Jednocześnie rekomendujemy, aby powyższą wątpliwość rozstrzygnąć zgodnie z literalnym brzmieniem projektowanych przepisów (tj. odwrotnie niż przewidziano w uzasadnieniu), co oznaczałoby możliwość wyrażenia zgody także w formie elektronicznej, a termin na wyrażenie zgody  byłby liczony od dnia otrzymania przez przedsiębiorcę zapytania o zgodę.

III. Skreślenie przedsiębiorcy z wykazu – art. 7

W art. 7 ust. 1 przedstawiono przesłanki, zgodnie z którymi przedsiębiorca może zostać wykreślony z wykazu. W tymże przepisie brakuje przesłanki, wedle której skreślenie przedsiębiorcy z wykazu może nastąpić także na jego wniosek. Taka kompetencja przedsiębiorcy została przewidziana przez projektodawcę w art. 8 ust. 1 projektu, lecz nie została uwzględniona w art. 7 ust. 1, gdzie wskazane są podstawy do skreślenia przedsiębiorcy z wykazu.

Należy zwrócić uwagę na fakt, iż projektodawca nie zdecydował się na wprowadzenie katalogu podstaw, które uprawniałyby organ do odrzucenia wniosku przedsiębiorcy o skreślenie z wykazu, co prowadzi do daleko idącej dyskrecjonalności organu w tym zakresie. Podstawy te, powinny uwzględniać uzasadniony interes państwa, jak na przykład brak możliwości wykreślenia przedsiębiorcy z wykazu w trakcie powszechnej lub częściowej mobilizacji, wprowadzenia stanu nadzwyczajnego, czy też powszechnego zagrożenia dla życia i zdrowia obywateli.

Jednakże, istotnym byłoby także zagwarantowanie w tej materii odpowiednich praw przedsiębiorcy, aby posiadał on bezwzględne uprawnienie do skreślenia z wykazu, w przypadku decyzji przedsiębiorcy o zakończeniu działalności na skutek rozwiązania lub likwidacji przedsiębiorcy.

Należy zauważyć, że utrzymywanie w wykazie przedsiębiorcy wbrew jego woli może powodować wymierne konsekwencje finansowe. Ponadto, w przypadku odrzucenia wniosku przedsiębiorcy o skreślenie z wykazu należy więc przewidzieć w Projekcie możliwość uzyskania odszkodowania – analogicznie do art. 9 ust. 5 Projektu.

IV. Obowiązki przedsiębiorców – art. 9

Krytyką należy objąć projektowany przepis art. 9, wedle którego przedsiębiorca ma być obowiązany do wystąpienia do właściwego organu z wnioskiem o uzyskanie zgody na dokonanie czynności prawnej, mającej na celu między innymi: rozwiązanie lub likwidację przedsiębiorcy z przyczyn innych niż upadłość; przeniesienie siedziby przedsiębiorcy za granicę; wykreślenie przedmiotu działalności przedsiębiorcy dotyczącego realizacji zadań na rzecz bezpieczeństwa i obronności państwa; zbycie, dokonanie darowizny, zmianę przeznaczenia lub zaniechanie eksploatacji składnika mocy produkcyjnych, naprawczych lub usługowych zadeklarowanego przez przedsiębiorcę, jako niezbędnego do realizacji zadań na rzecz bezpieczeństwa i obronności państwa.

Zgodnie z wyżej wskazanym przepisem, zgoda na dokonanie czynności prawnej lub jej brak jest wyrażana w formie decyzji administracyjnej wydanej przez właściwy organ. Nie określono jednak konkretnego terminu, w jakim organ musi wydać decyzję administracyjną. Tym samym zastosowanie mają generalne przepisy dotyczące terminów załatwiania spraw z Kodeksu postępowania administracyjnego, które to terminy mają charakter instrukcyjny.

Należy mieć na uwadze, że decyzje biznesowe co do zasady są podejmowane przez przedsiębiorców natychmiast, bez zbędnej zwłoki. Efektywne zarządzanie przedsiębiorstwem wymaga elastyczności i możliwości szybkiego dostosowywania się do panujących warunków rynkowych. Dlatego też należy uznać, że w art. 9 ust. 3 projektowanej ustawy niewłaściwie uregulowano kwestię terminów na podjęcie decyzji przez właściwy organ.

Skuteczne zarządzanie przedsiębiorstwem jest istotne nie tylko z finansowego punktu widzenia określonego przedsiębiorcy. Właściwie działające przedsiębiorstwa są w stanie zapewnić konsumentom lepszej jakości produkt, w konkurencyjnej cenie. Ponadto, jak najlepsza kondycja przedsiębiorstw realizujących zadania na rzecz bezpieczeństwa i obronności państwa, a także ich najbardziej optymalna i konkurencyjna struktura leży w żywotnym interesie państwa, ponieważ tylko najlepiej zorganizowane przedsiębiorstwa mogą w sposób skuteczny, właściwy i ciągły wypełniać swoje zobowiązania gospodarczo-obronne.

Co równie istotne, proponowany projekt ustawy nie reguluje przesłanek lub czynników, na podstawie których organ podejmuje decyzję o zgodzie bądź jej braku na dokonanie przez przedsiębiorcę czynności prawnej. Tym samym, organ będzie posiadać pełną dyskrecjonalność w kontekście podejmowania decyzji. 

Naszym zdaniem, sprawowanie nadzoru i kontroli przez organy administracji rządowej nad realizacją zadań na rzecz bezpieczeństwa i obronności państwa powinno odbywać się przy wykorzystaniu środków najmniej uciążliwych dla przedsiębiorców i prowadzonej przez nich działalności.

W związku z powyższym, ZPP rekomenduje wprowadzenie przepisu szczególnego, określającego krótszy termin na wydanie decyzji administracyjnej przez uprawniony organ od terminów określonych w art. 35 § 3 i 3a Kodeksu postępowania administracyjnego. Należy także wprowadzić do ustawy katalog przesłanek, zgodnie z którymi organ posiadałby uprawnienie do podjęcia decyzji o braku zgody na dokonanie przez przedsiębiorcę czynności prawnej.

V. Finansowanie zadań na rzecz bezpieczeństwa i obronności państwa – art. 18

Kolejnym, niezwykle istotnym aspektem projektowanej ustawy jest przewidziany system wsparcia finansowego przedsiębiorców realizujących zadania na rzecz bezpieczeństwa i obronności państwa. Zdaniem ZPP, stosowane rozwiązania w zakresie finansowania powinny być przejrzyste, a ponadto, wysokość dotacji celowych na rzecz przedsiębiorców powinna być adekwatna do narzuconych im obowiązków w zakresie bezpieczeństwa i obronności. Tym samym państwo powinno zapewniać finansowanie i rekompensaty za wszelkie działania, jakie przedsiębiorcy będą podejmować w celu realizacji wyznaczonych przez administrację publiczną zadań.

Prywatne przedsiębiorstwa z założenia są nastawione na generowanie zysków. Tym samym trudno oczekiwać od nich, iż bez zapewnienia im odpowiednich środków, rekompensujących poniesione koszty, będą właściwie realizować zadania na rzecz państwa. Innymi słowy, jeżeli system wsparcia finansowego nie będzie odpowiednio dokapitalizowany, urzeczywistnienie celu ustawodawcy w postaci zbudowania grupy podmiotów zapewniających bezpieczeństwo państwa nie będzie możliwe.

Jednakże, jak napisano w uzasadnieniu do projektu ustawy „przewiduje się, że całkowita pomoc udzielana przedsiębiorcom realizującym zadania na rzecz bezpieczeństwa i obronności państwa na podstawie przepisów nowej ustawy, wyniesie w latach 2020 – 2030 – ok. 2,8 mld zł. Ze względu na trudną sytuację budżetową, stanowi ona ok. 30% faktycznych potrzeb przedsiębiorców w tym zakresie. Powyższa kwota będzie podlegała waloryzacji w przypadku poprawy sytuacji gospodarczej i zwiększenia możliwości budżetu MON.”

Również wedle dokonanej przez ustawodawcę Oceny Skutków Regulacji, wskazuje się na to, iż koszty zadań realizowanych przez przedsiębiorców będą jedynie częściowo finansowane: „w celu uporządkowania przepisów z obszaru zadań na rzecz bezpieczeństwa i obronności państwa realizowanych przez przedsiębiorców i programu mobilizacji gospodarki, proponuje się wdrożenie m.in. następujących rozwiązań: 1) wsparcie finansowe przedsiębiorców realizujących zadania na rzecz bezpieczeństwa i obronności państwa, w postaci częściowego sfinansowania z budżetu państwa (resortu obrony narodowej) ponoszonych kosztów (…)”.

Zdaniem ZPP, koszty zadań na rzecz bezpieczeństwa i obronności realizowanych przez przedsiębiorców powinny być w pełni pokrywane przez budżet państwa. Należy jednoznacznie stwierdzić, że środki zabezpieczone na ten cel, w kwotach przewidzianych w dokumencie Oceny Skutków Regulacji są niewystarczające, tym samym nie pozwolą na rzeczywistą, efektywną realizację głównych założeń niniejszej ustawy. Aby pozyskać prywatne przedsiębiorstwa do uczestnictwa w dobrowolnej realizacji zadań w zakresie bezpieczeństwa i obronności, należy zaproponować adekwatny system rekompensat poniesionych kosztów. W przeciwnym razie, przedsiębiorstwa te, ponosząc koszty z własnych środków w długim terminie stracą konkurencyjność na rynku, a ich działalność zostanie zmarginalizowana ze względu na słabą kondycję finansową. Powyższe miałoby negatywny wpływ nie tylko na konsumentów lub końcowych odbiorców, ale także na państwo, gdyż podmioty o słabych fundamentach ekonomicznych nie będą w stanie w pełni realizować zadań na rzecz bezpieczeństwa i obronności.

Ponadto, art. 18 ust 7 określa sposób podziału dotacji celowych na utrzymywanie mocy produkcyjnych, naprawczych lub usługowych. Przepis ten określa wyliczenie wielkości produkcji wyrażaną w roboczogodzinach, co należy uznać za niezasadne i niesłuszne, ponieważ roboczogodzina to jednostka miary wykonanej pracy przez robotnika, a wielkości produkcji nie mierzy się w roboczogodzinach tylko w miarach ilościowych lub wartościowych wyprodukowanych lub planowanych do wyprodukowania wyrobów;

Również na aktualnym etapie rozwoju przemysłu niezasadnym jest podział dotacji celowych mierzony ilością zatrudnionych pracowników – w przemyśle wdrażana jest automatyzacja i cyfryzacja, która również generuje określone koszty, tym samym słusznym byłoby wskazanie wielkości produkcji polegające na wycenie kosztów produkcji narzuconych limitów produkcyjnych, kosztów planowanych napraw czy usług.

VI. Kary pieniężne – art. 28

Negatywnie należy ocenić zaprojektowany system kar, których wysokość jest uzależniona od ilości zadań nierealizowanych lub nieobjętych kontrolą. Powyższe sprawi, że przedsiębiorcy, którzy zobowiążą się do realizacji większej ilości zadań będą karani bardziej dotkliwie niż ci realizujący zadania w węższym zakresie. Takie rozwiązanie może sprawić, że przedsiębiorcy będą obawiać się realizowania większej ilości zadań z uwagi na możliwe sankcje finansowe przewidziane w projekcie.

Dodatkowo w art. 28 ust. 2 Projekt przewidziano, że wysokość kary pieniężnej nie może być mniejsza niż wartość dotacji celowej otrzymanej przez przedsiębiorcę. W takim ujęciu kara pieniężna nie posiada waloru stopniowalności i przekształca się faktycznie w nakaz zwrotu dotacji. Tak daleko idąca sankcja powinna być zarezerwowana dla ciężkich naruszeń obowiązków przedsiębiorcy, i to po uprzednim wezwaniu do usunięcia naruszeń. Natomiast biorąc pod uwagę literalne brzmienie przepisów projektu,  tak dotkliwa kara będzie musiała zostać nałożona za każde, choćby niewielkie, uchybienie.

VII. Terminy – art. 34 pkt 2 i art. 36 Projektu

Apelujemy o  wydłużenie do 12 miesięcy terminu wskazanego w art. 34 pkt 2, który dotyczy czasu obowiązywania decyzji administracyjnych nakładających na przedsiębiorców zadania na rzecz obronności państwa, wydanych na czas nieoznaczony. Wskazany 6 miesięczny termin wydaje się zbyt krótki, aby przedsiębiorcy mogli się do niego w pełni dostosować. Analogicznie postulujemy o wydłużenie terminu obowiązywania dotychczasowych przepisów wykonawczych do 12 miesięcy.

VIII. Vacatio legis – art. 38

Zdecydowanej krytyce należy również poddać krótkie i niewystarczające vacatio legis, które zgodnie z przepisami projektu ustawy ma wynosić 30 dni. Nowa ustawa wprowadza nieznane w poprzednim akcie rozwiązania, do których dostosowanie się wymaga ze strony przedsiębiorców odpowiedniego zakresu czasu.

Podsumowanie

Mając na uwadze powyższe, należy rozwiązać szereg niedoskonałości prawnych, które w obecnym brzmieniu nie pozwolą w pełni zrealizować założeń ustawodawcy. Obowiązki przedsiębiorców narzucone przez państwo muszą być klarowne, gdyż w przypadku sytuacji kryzysowej, wszelkie spory pomiędzy zobowiązanymi przedsiębiorcami, a administracją spowodowałyby dezintegrację zadań, a tym samym osłabienie bezpieczeństwa i obronności kraju. Apelujemy także o zrewidowanie polityki finansowania działań obronnych, które mają być realizowane przez przedsiębiorców, gdyż obecnie przewidziane na ten cel środki są niewystarczające. Ponadto, zasadne wydaje się znaczne wydłużenie vacatio legis, by przedsiębiorcy mogli przygotować się do spełniania nowych obowiązków. Okres ten powinien wynosić przynajmniej rok, w związku z czym kierujemy niniejszą uwagę do ustawodawcy.

 

Zobacz: 20.04.2021 Stanowisko ZPP ws. projektu ustawy o organizowaniu zadań na rzecz bezpieczeństwa i obronności państwa realizowanych przez przedsiębiorców

 

Fot. krzysiek_kan / Adobe Stock

Warszawa, 19 kwietnia 2021 r. 

Okrągły stół ZPP ws. Digital Markets Act – jak uczynić akt “skalpelem” a nie „walcem”?

Digital Markets Act to przedstawiona przez Komisję Europejską propozycja rozporządzenia nakładającego dodatkowe ograniczenia, obowiązki i zakazy na grupę firm cyfrowych określonych mianem „strażników dostępu”. O stanowisku rządu wobec regulacji, wyzwaniach związanych z jej ewentualnym stosowaniem w przyszłości, a także wątpliwościach dotyczących jej praktycznych skutków dyskutowali uczestnicy okrągłego stołu ZPP, który odbył się w czwartek 8 kwietnia 2021 roku.

W spotkaniu udział wzięli:

– Olga Semeniuk, Podsekretarz Stanu w Ministerstwie Rozwoju, Pracy i Technologii,

– Tomasz Bagdziński, Dyrektor Departamentu Ochrony Konkurencji w UOKiK,

– Katarzyna Szymielewicz, Prezes Fundacji Panoptykon,

– Tomasz Wróblewski, Prezes Fundacji WEI,

– Marcin Krasuski, Government Affairs and Public Policy Manager w Google Polska.

Okrągły stół poprowadził Jakub Bińkowski, Dyrektor Departamentu Prawa i Legislacji ZPP, który przed rozpoczęciem dyskusji przedstawił krótką prezentację odzwierciedlającą podejście Związku do regulacji rynku cyfrowego i zawierającą kluczowe pytania dotyczące samego DMA.

– DMA postrzegamy jako element szerszego krajobrazu regulacyjnego dla sektora cyfrowego w Unii Europejskiej – stwierdził Jakub Bińkowski – W ostatnim czasie obserwujemy wiele inicjatyw legislacyjnych dotyczących tego fragmentu gospodarki. Mamy wątpliwości, czy dalsza regulacja i zwiększanie restrykcji to kierunek dobry dla rozwoju europejskich firm.

W toku samej dyskusji poruszono wiele wątków obejmujących m.in. kwestię faktycznych skutków regulacji dla funkcjonowania firm z sektora cyfrowego i dla użyteczności poszczególnych usług, rolę krajowych organów ochrony konkurencji i konsumentów w stosowaniu przepisów, czy też znaczenia dialogu regulacyjnego z biznesem dla doprecyzowania treści poszczególnych obowiązków i zakazów uwzględnionych w regulacji. Omówiono również bardziej przekrojowe zagadnienia: skuteczność dotychczasowych regulacji wpływających na platformy cyfrowe, takich jak RODO, podejście prawodawcy europejskiego do budowania silnego rynku cyfrowego, czy w końcu kwestię efektywnych ram regulacyjnych dla zarządzania danymi osobowymi użytkowników.

 

Zapraszamy do zapoznania się z zapisem okrągłego stołu, dostępnym pod adresem: https://tiny.pl/r8vb5

 

Fot. dmutrojarmolinua / Adobe Stock

Warszawa, 16 kwietnia 2021 r. 

 

MEDIACJE MOGĄ BYĆ SPOSOBEM NA SZYBSZE I TAŃSZE ROZWIĄZANIE KONFLIKTU W MIEJSCU PRACY – RAPORT ZWIĄZKU PRZEDSIĘBIORCÓW I PRACODAWCÓW

 

Miejsce pracy jest środowiskiem, w którym konflikty na różnych polach występują w sposób naturalny, wynikając zarówno z różnic charakterologicznych, jak i rozmaitego podejścia do wykonywanych zadań. Epidemia COVID-19 jest okresem szczególnym, w którym te napięcia mogą dodatkowo eskalować –z uwagi zarówno na niepewność dotyczącą sytuacji zdrowotnej, czy zawodowej (a więc i finansowej), jak i  trudne decyzje kadrowe podejmowane w związku z pogorszeniem koniunktury.

Spór dojrzały na tyle, by wejść z nim na drogę postępowania sądowego, może przerodzić się w długotrwały i kosztowny dla obu stron konflikt, którego rezultatem może być całkowite zepsucie relacji pomiędzy jego uczestnikami. W kontekście sytuacji na rynku pracy, determinowanej również czynnikami demograficznymi, wydaje się że bardzo ważne staje się zabezpieczenie podstawowego kapitału zaufania w zakładach pracy. Temu kluczowemu celowi służyć może szersze stosowanie alternatywnych metod rozwiązywania sporów – w tym mediacji.

Popularyzacja mediacji w sporach pracowniczych i przekazanie możliwie najszerszej wiedzy na temat tej metody rozwiązywania sporów było celem przyświecającym opracowaniu opublikowanego przez Związek Przedsiębiorców i Pracodawców raportu pt. „Mediacje jako alternatywna metoda rozwiązywania sporów w sprawach pracowniczych”.

– Raport stanowi zwieńczenie realizowanego przez nas od kilku miesięcy projektu dot. mediacji w miejscu pracy w dobie pandemii COVID-19 – podkreśla Jakub Bińkowski, dyrektor Departamentu Prawa i Legislacji ZPP – Wierzę, że ten materiał okaże się przydatny zarówno dla pracodawców, jak i dla pracowników, którzy chcieliby poszerzyć swoją wiedzę o mediacjach.

Przygotowany przez zespół piątki ekspertów raport został przedstawiony przez ZPP w trakcie konferencji prasowej, która odbyła się w piątek 16 kwietnia w Świetlicy Wolności. Podczas wydarzenia podsumowano działania podjęte w toku realizacji projektu poświęconego mediacji w miejscu pracy i wskazano na główne tezy z raportu.

– Raport zawiera zarówno ogólne i teoretyczne informacje dotyczące mediacji, jak i szersze rozważania na temat konfliktu w miejscu pracy, a także wskazuje na konkretne bariery rozwoju mediacji w sprawach pracowniczych – twierdzi Kamila Sotomska, zastępca dyrektora Departamentu Prawa i Legislacji ZPP – Temat został więc opisany kompleksowo i wielowątkowo.

Eksperci są zgodni, że potencjał mediacji w miejscu pracy pozostaje nie do końca wykorzystany. Brak wystarczającej świadomości w zakresie zalet tej metody rozwiązywania sporów i związanych z nią aspektów proceduralnych wciąż pozostaje jedną z istotniejszych barier dla popularyzacji mediacji. 

– Mamy nadzieję, że w ramach realizacji projektu udało nam się dotrzeć z wiedzą dotyczącą mediacji do szerokiego grona odbiorców – konkluduje Jakub Bińkowski.

 

Raport pt. „Mediacje jako alternatywna metoda rozwiązywania sporów w sprawach pracowniczych” zawierający kompleksowe informacje dot. mediacji w miejscu pracy można pobrać pod linkiem.

 

Fot. Freedomz / Adobe Stock