21.01.2016

Pozapłacowe koszty pracy, niestabilność prawa oraz nadmiar obowiązków biurokratycznych – to największe przeszkody w prowadzeniu firm w Polsce

Koszty pracy, niestabilność prawa oraz nadmiar obowiązków biurokratycznych znalazły się w czołówce największych przeszkód w prowadzeniu działalności gospodarczej w Polsce według przedsiębiorców sektora małych i średnich firm. Takie wnioski płyną z dorocznego badania Domu Badawczego Maison, przeprowadzanego na zlecenie Związku Przedsiębiorców i Pracodawców.

W katalogu największych barier znalazły się: koszty pracy (69%); niestabilność prawa (66%); nadmiar obowiązków biurokratycznych (61%); skomplikowane prawo gospodarcze (49%); samowolne i arbitralne decyzje urzędników (49%); wysokie podatki (45%); urzędy i urzędnicy (39%); powolne rozstrzyganie sporów sądowych (34%); kontrole Urzędu Skarbowego i ich instytucji (27%) oraz bariery inwestycyjne (17%).

– Od wielu lat powtarzamy, że największym obciążeniem dla firm sektora MSP są zbyt wysokie pozapłacowe koszty pracy. Nie może być tak, że praca jest opodatkowana jak wódka, a za sam fakt zatrudnienia pracownika należy zapłacić Rządowi prawie równowartość wynagrodzenia takiej osoby – mówi Cezary Kaźmierczak, Prezes ZPP. I dodaje – O tym jak dużym problemem są wysokie koszty pracy niech świadczy procent przedsiębiorców, którzy w badaniu wskazywali właśnie na nie. To aż 69% osób prowadzących biznes.

Ten czynnik jest też postrzegany jako kluczowy dla niezatrudniania większej liczby osób. 72% badanych wskazało wysokie koszty pracy jako największą przeszkodę.  Drugą najważniejszą przyczyną okazało się z kolei nieprzychylne przedsiębiorcom prawo pracy (według 59% badanych).

W czołówce największych barier w prowadzeniu działalności gospodarczej w Polsce – oprócz kosztów pracy – znalazły się także: niestabilność prawa (66%) oraz nadmiar obowiązków biurokratycznych (61%). Jak mówi Cezary Kaźmierczak – Kiedy na jednej z konferencji wymieniłem liczbę obowiązków informacyjnych jakie ma przeciętny Polski przedsiębiorca, wszyscy oniemieli. Jest ich 3 600. Polscy przedsiębiorcy działają w znacznie trudniejszym otoczeniu instytucjonalnym i prawnym niż ich europejscy konkurenci i to nie jest banał.

Tymczasem by rozwijać swoje firmy, nie mogą być jednocześnie księgowymi, prawnikami i menedżerami w jednej osobie. Jak pokazuje badanie, największą przeszkodą w inwestowaniu są zbyt małe zyski jakie osiągają (zdanie 72% badanych). – Tu znów jak bumerang powracają chociażby koszty pracy. I koło się zamyka – zauważa Kaźmierczak. I dodaje – W opublikowanym przez ZPP w styczniu 2016 roku Busometrze (cyklicznym badaniu nastrojów przedsiębiorców sektora MSP) wyraźnie widać rosnący od I półrocza 2014 roku trend w kierunku zwiększania inwestycji w małych i średnich firmach. Przedsiębiorcy chcą inwestycji i je planują, ale nie mogą wiecznie zderzać się z murem niejasnych przepisów podatkowych, wysokich podatków i kosztów pracy.

Badanie: Bariery w prowadzeniu firm w Polsce_.pdf

20.01.2016

Legnicki Klub Biznesu jest drugą organizacją, która w styczniu 2016 roku dołączyła do grona Członków Związku Przedsiębiorców i Pracodawców.

Witamy w naszym gronie!

Legnicki Klub Biznesu jest stowarzyszeniem prowadzącym działalność na rzecz wspierania przedsiębiorczości oraz szeroko rozumianego rozwoju gospodarczego. Klub reprezentuje interesy przedsiębiorców z Legnicy i najbliższych okolic poprzez współdziałanie z organami władzy samorządowej i administracji państwowej, prowadzenie działalności szkoleniowej, informacyjnej, doradczej, a także wspieranie inicjatyw służących tworzeniu korzystnych warunków do prowadzenia działalności gospodarczej.

Motorem polskiej gospodarki są przedsiębiorstwa sektora MSP, które niewątpliwie potrzebują wsparcia i bodźców napędowych do rozwoju. W tym kontekście dużego znaczenia nabiera współpraca z organizacjami z innych regionów Polski. Głęboko wierzymy, że efekty zintegrowanych działań ZPP i Legnickiego Klubu Biznesu będą widoczne już na przestrzeni najbliższych kilku miesięcy oraz istotnie odczuwalne dla zrzeszonych firm.

Dlaczego warto do nas dołączyć? Ponieważ razem możemy więcej!

 

Zapisz

19.01.2016

– Możemy ogłosić, że rynek na którym pracodawcy dyktowali warunki jest za nami. Witamy na rynku pracownika – tak Cezary Kaźmierczak, Prezes ZPP, skomentował wyniki badania Busometr. Związek Przedsiębiorców i Pracodawców po raz kolejny zapytał przedsiębiorców sektora małych i średnich firm o ich opinie na temat sytuacji gospodarczej w Polsce.  Kolejne półrocze rośnie wskaźnik komponentu „Rynek pracy” – z 45,81 punktów w I półroczu 2013 roku do 53,90 punktów w prognozie na I półrocze 2016. Sub-komponent „Płace” jest jeszcze wyżej, na poziomie 55,83 punktu. – To już trend nie do zatrzymania raczej – powiedział Kaźmierczak.

To najważniejszy wniosek z aktualnego odczytu Busometra.

Jeśli chodzi o wynik najnowszego odczytu to wyniósł on 46,19 pkt.  Oznacza to nieistotny statystycznie spadek do ostatniego pomiaru, który wynosił 46,48 punktów. Przedsiębiorcy są ludźmi praktycznymi i oceniają raczej po zdarzeniach gospodarczych, niż po deklaracjach. – Przedsiębiorcy obserwują i czekają, co się wydarzy. Tymczasem nie wystawiają ocen i dają kredyt zaufania dla nowego Rządu – powiedział Mariusz Pawlak, Główny Ekonomista ZPP. – Każdy nowy Rząd budzi nadzieje w przedsiębiorcach, że wreszcie dojdzie do jakiejś jakościowej zmiany i znacznie poprawią się warunki prowadzenia działalności gospodarczej w Polsce. Musi to być zmiana jakościowa. Na błyskotki nikt już się nie nabierze – mówi Pawlak.

Ogólny wskaźnik komponentu „Koniunktura gospodarcza” wyniósł 43,97 pkt, co oznacza spadek w stosunku do poprzedniego odczytu o niemal dwa punkty procentowe. Bez względu na wielkość przedsiębiorstwa, region oraz sektor – nastroje są umiarkowanie negatywne i niewiele się zmieniły od ostatniego odczytu. Tylko przedsiębiorcy z branż: edukacja, turystyka i wypoczynek oraz zdrowie i uroda, a także młode firmy (na rynku nie dłużej niż rok) – wyrażają względny optymizm.

Dużo bardziej optymistyczne nastroje kształtują się tradycyjnie już w zakresie komponentu „Rynek Pracy”. W przypadku „Płac” wyniósł on 55,83 pkt, natomiast w przypadku „Zatrudnienia” 51,97 pkt. Znaczna część przedsiębiorców deklaruje zarówno zwiększenie zatrudnienia, jak i podniesienie płac.

– To dość ciekawe, że znaczna grupa pracodawców chce podnosić płace i inwestować, a jednocześnie obawia się o koniunkturę gospodarczą. Normalnie to te dwie rzeczy łącznie nie występują. My jednak lubimy narzekać. Trochę to przypomina deklaracje Polaków, którzy twierdzą, że Polska jest niebezpiecznym krajem, oczywiście poza miejscem ich zamieszkania, gdzie czują się bezpiecznie. Tutaj jest trochę podobnie – mówił Kaźmierczak.

W ramach komponentu inwestycyjnego (ogólny wskaźnik 46,91 pkt), 54,5% badanych przedsiębiorców wyraziło deklarację, że będą inwestować (to wzrost względem poprzedniego odczytu – 50,2%). Szczególnie optymistycznie nastawione do działań inwestycyjnych są przedsiębiorstwa: małe; z sektora produkcji; z branż: chemia, edukacja, motoryzacja, reklama i marketing, rolnictwo, turystyka i wypoczynek oraz zdrowie i uroda, a także te o stażu działalności w granicach 1-10 lat.

***

Busometr ZPP – Indeks Nastrojów Gospodarczych MSP, jest wskaźnikiem pokazującym stopień optymizmu małych i średnich przedsiębiorców i ich planowane działania w perspektywie najbliższego półrocza.

Na wartość Indeksu Busometr wpływ mają trzy komponenty: (1) koniunktury gospodarczej, (2) rynku pracy (płace i zatrudnianie) oraz (3) inwestycji.

Wartość każdego z komponentów mieści się w przedziale od 0 do 100. Wyniki Busometra poniżej 50 oznaczają pesymistyczne nastroje przedsiębiorców, a powyżej 50 – ich optymizm.

Związek Przedsiębiorców i Pracodawców oraz Dom Badawczy Maison prowadzą badania wśród reprezentatywnej pod względem ilości zatrudnianych pracowników, próby małych i średnich firm w Polsce (do 250 zatrudnionych). Busometr  ZPP jest publikowany co kwartał.

Małe i średnie firmy w Polsce stanowią 99,8% wszystkich firm w Polsce, tworzą ¾ miejsc pracy oraz 67% PKB.

Badanie do pobrania_.pdf

19.01.2016

Stanowisko ZPP w sprawie ustawy o “sposobach przywrócenia równości stron niektórych umów kredytu i umów pożyczki”.

W większości przypadków kredyty hipoteczne denominowane w walutach obcych, w tym we frankach szwajcarskich, były spekulacyjnym instrumentem finansowym, oferowanym w formule kredytu, w celu sfinansowania zakupu nieruchomości mieszkalnej. W takiej sytuacji umowy kredytowe powinny być prawnie zakwestionowane, a negatywne skutki dla konsumenta zniwelowane w całości na jego korzyść. W ten sposób obywatele mogą mieć poczucie, że Rzeczpospolita Polska jest państwem prawa.

Przypominamy, że opłacane z naszych podatków instytucje takie jak Komisja Nadzoru Finansowego, Narodowy Bank Polski, Komitet Stabilności Finansowej, a także sądy powszechne zostały powołane, aby w imieniu obywateli stać na straży przestrzegania prawa przez instytucje finansowe, w tym banki, a nie bronić ich interesów.

Projekt Ustawy zaproponowany przez Kancelarię Prezydenta jest posunięciem w dobrym kierunku, gdyż jako pierwszy dostrzega problem obywateli, którzy często wbrew swojej woli zostali zaangażowani do udziału w spekulacjach walutowych, co naraziło ich na niesprawiedliwe straty.

Według nas idealnym rozwiązaniem byłoby pełne cofnięcie skutków wyeksponowania budżetów domowych na ryzyko walutowe i przekształcenie kredytów walutowych w kredyty w polskim złotym. Dzięki temu kredytobiorcy odzyskają realną perspektywę stania się właścicielami spłacanych przez nich nieruchomości, a gospodarka na stale zostanie zasilona dodatkowym strumieniem popytu konsumenckiego. W ten sposób znaczna  część budżetów domowych będzie wydawana w realnej gospodarce, a nie będzie finansowała nadzwyczajnych zysków banków z tytułu spekulacji walutowych, jakim były hipoteczne kredyty walutowe. Zrównanie kredytów walutowych i złotowych w pełni oddaje zasadę równego traktowania obywateli. Chociaż marża zastosowana w kredycie złotówkowym powinna być niższa, czyli właściwa dla realnych kredytów złotówkowych, od stosowanej marży w kredycie walutowym.

Oczekiwalibyśmy jednoznacznych sformułowań w Ustawie, które w pełni wyeliminowałyby potencjalną uznaniowość banków. Obawiamy się, że banki, dysponujące znaczącym potencjałem wsparcia prawnego i eksperckiego, są w stanie w nieskończoność wypaczać sens zapisów ustawowych. Dopuszczamy wprowadzenie sankcji kar finansowych dla banków, które w sposób świadomy będą chciały omijać zamiar ustawodawcy. Zawarcie w Ustawie jednoznacznego wzoru do wyliczenia hipotetycznego kredytu złotówkowego, a także zobowiązanie banków do udostępnienia kredytobiorcy wymaganych danych, jak dokonana skumulowana płatność rat w przeliczeniu za złote polskie, skumulowana wartość rat dla hipotetycznego kredytu złotówkowego z pewnością umożliwią kredytobiorcy samodzielną weryfikację otrzymanych wyliczeń.

Zwracamy uwagę, że zamiast wprowadzenia kursu sprawiedliwego do spłaty pozostałego zadłużenia, lepszym rozwiązaniem byłoby jednorazowe przewalutowanie po tym kursie kredytów w walutach obcych na polskie złote i nieodwołalne zawarcie umów na nowych warunkach. W ten sposób uniknęlibyśmy sytuacji, że w przyszłości mogłoby dojść do zmiany niniejszej Ustawy poprzez weryfikację kalkulacji kursu sprawiedliwego. Powinniśmy raz na zawsze skończyć z finansowaniem nieruchomości mieszkalnych kredytami walutowymi.

Jednocześnie w pełni popieramy rekompensatę z tytułu płaconych różnic kursowych wynikających z rozbieżności kursów walutowych banków oraz średniego kursu NBP. Równocześnie popieramy każdą inicjatywę zmierzającą do wyrównania relacji pomiędzy bankiem i kredytobiorcą, szczególnie w kwestii uniemożliwienia domagania się płatności z tytułu kredytu przewyższającej wartość nieruchomości. Taka zasada powinna być wprowadzona bez dodatkowych warunków.

W celu pełnej realizacji zapisów Ustawy, kredytobiorcy powinni mieć możliwość odpowiedniego wsparcia merytorycznego, które powinna zapewnić Komisja Nadzoru Finansowego lub Urząd Ochrony Konkurencji i Konsumentów. Należy zdawać sobie sprawę, że zdecydowana większość kredytobiorców zdecydowała się na kredyt walutowy ze względu na brak odpowiednich kompetencji z zakresu usług bankowych.

Mariusz Pawlak
Główny Ekonomista ZPP

Stanowisko do pobrania_.pdf

18.01.2016

Publikujemy wystąpienie Marka Isańskiego, Dyrektora Biura Interwencji ZPP, na zorganizowanym w dniu 15 stycznia 2016 roku przez Rzecznika Praw Obywatelskich Seminarium eksperckim prawa podatkowego pt. “Zasada rozstrzygania wątpliwości na korzyść podatnika”.

***

Autorzy: Marek Isański, Dariusz Żurawski

Stosowanie zasady in dubio pro tributario 

Na wstępie należy zadać fundamentalne pytanie: jakie było ratio legis wprowadzenia dyskutowanej zasady? Wydaje się, że chodziło przede wszystkim o ochronę praw podatnika. Praw, które określone są w Konstytucji, a niestety zapomniane przez urzędników i co bardziej zatrważające – zapomniane przez sądy.

Istota zasady „na korzyść podatnika” powinna się sprowadzać do ustalania w przypadku odmiennej interpretacji organu skarbowego czy dokonana przez podatnika interpretacja danego przepisu jest możliwa/racjonalna. W przypadku sporu pomiędzy organem podatkowym, a podatnikiem co do możliwej i racjonalnej interpretacji podatnika to sąd będzie określał racjonalność interpretacji podatnika.

Już tylko takie ustalenie przez organ, bądź sąd powinno skutkować przyznaniem podatnikowi racji, poprzez zastosowanie art. 2a i niepodważanie złożonej przez niego deklaracji.

Podstawowe prawo podatnika to zrozumiałe prawo. To z tego powodu Konstytucja nakłada na ustawodawcę wymóg szczególnej dbałości przy tworzeniu prawa podatkowego.

Normy prawa nakładają na podatnika obowiązek samoopodatkowania. Tym samym płacenie podatków to nie może być loteria.

Nie można też wymagać, aby podatnik dokonywał takiej interpretacji przepisów prawa, by deklarować jak najwyższy podatek. To narusza konstytucyjny obowiązek poszanowania i ochrony godności obywatela przez władze publiczne.

Aby tak nie było, prawo ma być zrozumiałe dla przeciętnego obywatela. I to nie obywatel ma być jedynym negatywnym beneficjentem złego prawa, a winien być jego twórcą. W przeciwnym razie mamy do czynienia z łamaniem konstytucyjnej zasady zaufania obywateli do organów państwa. W tym kontekście dziwi, z jakich względów organy podatkowe i sądy nie zauważają stanowiska konstytucjonalistów, którzy twierdzą, że niezrozumiałe prawo dające się interpretować na wiele sposobów jest sprzeczne z Konstytucją. Tym samym takie prawo nie może rodzić obowiązku podatkowego.

Jest to opinia w pełni zasadna, ale tak przerażająca, że nikt nie odważy się o tym mówić z uwagi na poprawność polityczną i „rzekome” konsekwencje dla budżetu.

Jednocześnie nikt nie jest przerażony negatywnymi konsekwencjami złego prawa dla podatników, a w konsekwencji wbrew pozorom dla budżetu państwa. Istnieje poważne niebezpieczeństwo, że urzędnicy mogą wykorzystywać ten stan prawa w celu zwiększania dochodów budżetu, poprzez wątpliwe interpretacje przepisów podatkowych.

W walce z tą „patologią” bardzo ważnym elementem jest zmiana mentalności sądów, które obecnie bardziej są zaangażowanie w obronę interesu budżetu w źle pojętym interesie państwa. Zapominają, że to sądy są jedyną władzą, która może obronić obywatela przed niezgodnymi z prawem działaniami władzy ustawodawczej i wykonawczej (w tym przypadku przed skutkami złego prawa podatkowego). To sądy winny w przypadku niejasnych przepisów wszczynać postępowania w celu stwierdzenia ich niekonstytucyjności, wymuszając w ten sposób naprawę prawa podatkowego.

Bez winy nie są też pełnomocnicy procesowi podatników, ponieważ zbyt rzadko zwracają przed sądami uwagę na naruszanie przepisów konstytucyjnych przez organy podatkowe. Zasadne jest więc postulowanie zmiany strategii procesowej przed sądami.  

Takie podejście do tej zasady zmusi ustawodawcę do takich zmian prawa, aby omawianej zasady nie stosować. Aby była ona przepisem martwym.

Nie można zgodzić się również ze stanowiskiem, że zasada ta jest niezgodna z prawem, a w szczególności z Konstytucją.  

Owa niezgodność ma między innymi polegać na rzekomym wchodzeniu w wyłączne kompetencje sądów, co do wykładni przepisów oraz możliwości wywiedzenia tejże zasady bezpośrednio z Konstytucji, co ma ją pozbawiać waloru przydatności poprzez umieszczenie jej w ordynacji.

Jedynie pozornie takie argumenty mogą się wydawać słuszne, ponieważ są one wynikiem przyjęcia błędnego założenia przez ich autorów. Założenia, że mamy do czynienia z normą prawną, która uprawnia podatników do interpretacji przepisów podatkowych. Jak w takim razie należy podchodzić do interpretacji dokonywanych przez organy skarbowe, skoro mogą to robić jedynie sądy?

Takie założenie jest więc absurdalne, wynika z niego, że podatnik winien do sądu występować z wątpliwościami dotyczącymi interpretacji przepisów.

Omawiana zasada powinna dawać podatnikowi gwarancje, iż w przypadku stwierdzenia przez sąd faktu, że podatnik z uwagi na zawiłość i niejasność przepisu mógł dokonać określonej interpretacji, powinien skutkować przyjęciem zeznania podatkowego za rozpatrywany okres, jako prawidłowe. Co nie wyklucza wydania przez sąd swojej wykładni, którą podatnik zobowiązany będzie stosować, ale dopiero po uprawomocnieniu się wyroku, ale bez konsekwencji w postaci naliczenia podatku w oparciu o wykładnię sądu.  I właśnie na tym ma polegać stosowanie omawianej zasady.

Rozstrzyganie wątpliwości na korzyść podatnika będzie polegało w uproszczeniu na:

– nie karaniu np. podwyższeniem podatku za możliwą i racjonalną interpretację podatnika (podatnik nie może ponosić skutków złego prawa);

– a jeśli dokonana przez sąd interpretacja będzie inna niż podatnika to staje się obowiązująca dla podatnika dopiero od prawomocności wyroku.

Reasumując, ta zasada w moim rozumieniu, w połączeniu z aktywnością sądów polegającą na doprowadzania do eliminacji niekonstytucyjnych przepisów, będzie powodowała ujednolicanie linii orzeczniczej, co może w krótkim czasie doprowadzić do obowiązywania takich przepisów prawa, które będą przyjazne/zrozumiałe dla Podatnika, a w konsekwencji również dla budżetu skutki będą pozytywne.

W tym procesie widzę konieczność bardzo aktywnej roli RPO, polegającej w uproszczeniu na kompleksowym zwalczaniu niekonstytucyjności przepisów podatkowych. Co w istocie będzie walką w obronie praw obywatelskich.

Na poparcie moich wywodów odsyłam wszystkich do ustaleń kontroli NIK z czerwca 2014 roku w sprawie przestrzegania praw podatników przez organy podatkowe.

Zaskoczą wszystkich wnioski końcowe, w którym NIK stwierdza, że wiele decyzji podatkowych jest uchylane przez sądy z powodu nieprecyzyjnych i wieloznacznych przepisów prawa podatkowego. Z prawem tym nie radzą sobie również sądy, czego dowodem są sprzeczne z sobą orzeczenia. Te argumenty przytaczane są przez NIK w obronie organów podatkowych i sądów.

O podatnikach powiedziano w raporcie tylko tyle, że ich prawa są przestrzegane.

NIK nie zauważył, że opisane kłopoty z prawem sądów i organów to najjaskrawsze naruszenia praw konstytucyjnych obywateli/podatników i naruszenie zasad konstytucyjnych.

Komentarz pozostawiam Państwu.

18.01.2016

Stanowisko Związku Przedsiębiorców i Pracodawców dotyczące projektu ustawy o pomocy państwa w wychowywaniu dzieci z dnia 22 grudnia 2015 roku, tzw. 500+.

Koncepcja finansowego wsparcia rodzin, w szczególności tych wielodzietnych, choćby za pomocą instrumentu takiego, jak „500 złotych na dziecko”, jest absolutnie słuszna i zasługuje na całkowitą aprobatę. (…).

Podstawowym i kluczowym zarzutem jaki należy postawić projektowi jest to, że zakłada on niewliczanie świadczenia wychowawczego do dochodu, przy ubieganiu się o innego rodzaju świadczenia (z pomocy społecznej, dodatków mieszkaniowych etc.). Oznacza to, że świadczenie wychowawcze – hojne, jak na standardy europejskie – będzie kumulowało się z innymi świadczeniami socjalnymi. Tym samym, istnieje poważne zagrożenie, że pewna część społeczeństwa dokona prostej kalkulacji, w wyniku której dojdzie do wniosku, że z różnego rodzaju zasiłków, zapomóg i świadczeń jest w stanie uzbierać miesięcznie nieznacznie mniej, tyle samo, a niekiedy wręcz więcej, niż pracując, choćby dorywczo. Oznacza to tym samym, że jakiś odsetek Polaków (niemożliwy do oszacowania, ponieważ zależy to zarówno od sytuacji finansowej, czy poziomu bezrobocia w zamieszkiwanym regionie, jak i od indywidualnych właściwości i cech charakteru) może zrezygnować z podejmowania pracy zarobkowej, środki na utrzymanie zdobywając w zasiłkach i świadczeniach.

Stanowisko do pobrania_.pdf

15.01.2016

W dniu 12 stycznia 2016 r. w Poznaniu, z inicjatywy Rzecznika ZPP w regionie Wielkopolski Józefa Łukaszczyka, odbyło się seminarium na temat zmian w przepisach dotyczących podatków: dochodowego i VAT, obowiązujących w 2016 r.

Józef Łukaszczyk przedstawił rolę i zadania Związku Przedsiębiorców i Pracodawców w zmieniającej się sytuacji społeczno-gospodarczej, z kolei Maciej Hadas, Doradca Podatkowy z Grant Thornton (Oddział w Poznaniu) w bardzo interesujący sposób zaprezentował tematykę zmian w przepisach podatkowych obowiązujących w 2016 r., a mianowicie: zasadę „in dubio pro tributario” – jej wpływ na kontrolę i postępowanie organów podatkowych; karuzele podatkowe VAT – jak ich unikać, skutki i metody obrony; klauzule przeciwko unikaniu opodatkowania i ich wpływ na optymalizacje podatkowe; podatek CIT – rozliczenie korekt na bieżąco, zmiany w przepisach w zakresie zatorów płatniczych. Podczas seminarium poruszona została także tematyka stresu w biznesie i opisane strategie radzenia sobie z nim. Jak mówił Bogdan Bielawski, Trener Biznesu – Brak umiejętności radzenia sobie ze stresem przez przedsiębiorców prowadzi niekiedy do rozstroju zdrowia i choroby, co w konsekwencji może doprowadzić do upadku przedsiębiorstwa z uwagi na niemożliwość efektywnego zarządzania.

W trakcie dyskusji uczestnicy podkreślili pilną potrzebę integracji środowiska przedsiębiorców z sektora MSP z uwagi na zmieniające się otoczenie prawne i polityczne. Podnoszono, że ilość przepisów i stopień ich skomplikowania wymaga wysokospecjalistycznej wiedzy i w znacznym stopniu utrudnia koncentrację na bieżącej działalności przedsiębiorstwa. Wielokrotnie pojawiał się argument, że instytucje państwowe powinny pełnić rolę służebną, a nie represyjną wobec działających firm. Argumenty te były poparte wieloma przykładami, o których również informowała prasa oraz programy telewizyjne.

W planach są kolejne spotkania.

Zapisz

14.01.2016

Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej Andrzej Duda objął Honorowym Patronatem tegoroczną prezentację Raportu: Index of Economic Freedom The Heritage Foundation oraz The Wall Street Journal w Polsce. Premiera Indexu odbędzie się 1 lutego 2016 roku. Wyłącznym partnerem tego Raportu w naszym kraju jest Warsaw Enterprise Institute – nasz instytut.

13.01.2016

Do grona Członków Związku Przedsiębiorców i Pracodawców dołączyła Koszalińska Izba Przemysłowo-Handlowa. To jedyna niezależna i autonomiczna Izba Gospodarcza w Koszalinie, której tradycja sięga początków tworzenia się w mieście wolnorynkowego środowiska gospodarczego. Równocześnie KIPH jest jedną z najstarszych organizacji samorządu gospodarczego w Polsce.

Dlaczego chcemy działać wspólnie?
Bo razem możemy więcej!

Koszalińska Izba Przemysłowo-Handlowa jest jedną z większych organizacji zrzeszających  na zasadzie dobrowolności przedsiębiorstwa z Koszalina i regionu Pomorza Środkowego. Od samego początku tworzona była przez koszalińskich przedsiębiorców z głęboką wiarą w to, iż konsolidacja środowiska i wspólne założenia są  ważnymi elementami wspierającymi właściwe kierunki rozwoju gospodarczego regionu, a także kraju.

Do głównych zadań KIPH należą m.in.: reprezentowanie interesów zrzeszonych firm; kształtowanie i upowszechnianie zasad moralnego i etycznego postępowania w działalności gospodarczej; wspieranie działań sprzyjających rozwojowi gospodarczemu Pomorza Środkowego; popularyzowanie dobrych zwyczajów kupieckich oraz inspirowanie i nawiązywanie kontaktów gospodarczych członków Izby w kraju i za granicą.

Współpracę ZPP i KIPH zapoczątkowała przyświecająca obu organizacjom idea promowania przedsiębiorczości oraz tworzenia sprzyjających warunków do funkcjonowania i rozwijania sektora MSP. Mamy nadzieję, że to z kolei przełoży się na zadowalające efekty zintegrowanych działań.

Witamy w naszym gronie!

Zapisz

12.01.2016

Podatek od handlu detalicznego w Polsce. Możliwe warianty i ich skutki

Rekomendujemy wprowadzenie powszechnego podatku od sprzedaży detalicznej, o jednolitej, niskiej stawce. Podatek powinien być pomniejszony o CIT/PIT zapłacony w danym okresie rozliczeniowym. Podmioty płacące podatki CIT/PIT nie powinny być dyskryminowanie przez państwo polskie – powiedział na konferencji prasowej poświęconej podatkowi od handlu Cezary Kaźmierczak, Prezes Związku Przedsiębiorców i Pracodawców.

Według ZPP ustawa w tej sprawie powinna być przyjęta na czas określony – do 31 grudnia 2016 roku. W tym czasie powinna zostać przygotowana nowa ustawa (co obecnie jest prawnie niemożliwe), w korelacji z całym systemem podatkowym. 

– W naszym przekonaniu zmiana powinna polegać na likwidacji CIT w ogóle i zastąpieniu go podatkiem przychodowym, nie tylko w handlu, ale w ogóle we wszystkich innych sektorach gospodarki. Tylko to jest w stanie zrealizować główne cele ustawy: wyegzekwowanie płacenia podatków przez międzynarodowe koncerny oraz poprawę konkurencyjności polskich firm – powiedział na konferencji Jakub Bińkowski, Analityk ZPP.

ZPP ostrzegało przede wszystkim przed błędem zbyt wysokiej stawki. – Podatek przychodowy jest podatkiem doskonałym, do momentu aż nie zacznie opłacać się go obchodzić, a od pewnej wysokości zaczyna się to opłacać – stwierdził Marcin Nowacki, Wiceprezes ZPP. – Dwie największe możliwości to ryzyko integracji pionowej działalności gospodarczej oraz ryzyko stosowania struktur sprzedaży komisowej. Jeśli przesadzicie z wysokością tego podatku, doradcy podatkowi są gotowi do zaoferowania swoich usług korporacjom w tym zakresie. Dojdzie wówczas do ośmieszenia idei tego podatku i korporacje w Polsce nie będą płacić podatku przez kolejne dekady – mówił Nowacki.

Według ZPP każdy podatek progresywny uruchomi przemysł unikania opodatkowania, który skłoni firmy do optymalizacji. Niektóre firmy już istnieją w strukturze organizacyjnej, która to umożliwia. Inne takie struktury stworzą. Podobna optymalizacja rozpocznie się w przypadku uzależniania podatku od powierzchni handlowej.

Handel wielkopowierzchniowy stał się kozłem ofiarnym, na którym miał być wykonany wyrok słusznego oburzenia w sprawie nie płacenia w Polsce podatków przez międzynarodowe koncerny. Sami wielokrotnie to oburzenie artykułowaliśmy. Chcemy jednak zwrócić uwagę, że nie jest to jedyny sektor, który nie płaci CIT. CIT nie płacą „wszyscy”, a właściwie płaci go kto chce. Firmy międzynarodowe mają jednak wielokrotnie większe możliwości  unikania tego podatku i jest to nieuczciwa konkurencja w stosunku do firm polskich, szczególnie z sektora MSP. O ile utrzymywanie tego podatku w latach 90. ubiegłego wieku być może miało jeszcze jakiś sens (strategia „zainwestujcie u nas, u nas można nie płacić podatków”), to dwie dekady później – już nie ma. Komisja Europejska straty Polski z tytułu wyprowadzana zysków za granicę związanego z tym podatkiem szacuje na 46 miliardów złotych. Najwyższy czas z tym skończyć i wprowadzić sprawiedliwy, powszechny podatek przychodowy. 

W obszernym Raporcie opisującym handel w Polsce, ZPP przedstawiło następujące rekomendacje:

–       Podatek od handlu detalicznego powinien być podatkiem liniowym, prostym, niezależnym od powierzchni, o niewielkiej stawce.

–       W ramach wariantu uznać należy możliwość wprowadzenia podatku od handlu detalicznego, zróżnicowanego według poszczególnych gałęzi sektora, skonstruowanego z uwzględnieniem specyfiki każdej z nich.

–       Elementem konstrukcji podatku od handlu detalicznego powinno być wyłączenie przedmiotowe dot. obrotu dobrami kultury oraz towarami i produktami dla dzieci, objętymi niższą niż podstawowa stawką VAT.

–       Niesprawiedliwym byłoby, gdyby nowy podatek funkcjonował obok istniejącego już CIT, kwota zapłaconego w poprzednim roku podatkowym CIT-u powinna być odliczana od kwoty podatku od handlu detalicznego.

Niezależnie od wybranej możliwości, ustawa o podatku od handlu detalicznego powinna obowiązywać wyłącznie do końca 2016 roku. W 2017 roku podatek CIT powinien być całkowicie zastąpiony niskim podatkiem przychodowym, co uniemożliwi unikanie opodatkowania podatkiem CIT, stosowanym przede wszystkim przez międzynarodowe koncerny.

Raport do pobrania_.pdf